بازتعریف نقش حیاط مرکزی درطراحی ساختمان های بلند مرتبه اداریبا رویکرد پایدار

به منظور جلوگیری از توسعه افقی شهرها ، رفع محدودیت های ناشی از کمبود اراضی شهری و قیمت زیاد زمین در مناطق پر تراکم مانند مرکز شهرها و...نیازمند بلند مرتبه سازی هستیم . اما طراحی کنونی ساختمان های بلند فاقد هویت فرهنگی ایرانی بوده و با اصول طراحی پایدار نیز ناسازگار است. از اینرو بلندمرتبه سازی نیازمند نگاهی عمیق تر به گذشته ی معماری ایران و پایبندی به اصول طراحی پایدار میباشد .در این مقاله با معرفی حیاط مرکزی به عنوان عنصری شاخص در معماری ایرانی وتبیین اثرات زیست محیطی و اجتماعی آن ؛ سعی شده است تا معماری مدرن امروز در کشور را با الگوهای معماری ایرانی پیوند دهد و عملکرد حیاط را به آتریوم به عنوان نمادی از معماری پایدار ،منتقل کرده تا شاهد سرزندگی محیط های اداری در مجموعه های بلند مرتبه باشیم .نتایج این پژوهش حاکی از آن است که بلندمرتبه سازی نباید باعث از بین بردن روابط اجتماعی و کاهش پیوند کاربران این ساختمانها با طبیعت شود .چنانکه معماری ایران سرشار از رویکردهای انسان محوری و طبیبعت محوری می باشد که توجه به آنها می تواند سرزندگی را به محیط های معماری معاصر ایران بازگرداند

کلیدواژه ها:

حیاط مرکزی ، فضای اداری ، آتریوم ، معماری پایدار