بررسی شاخص های مسکن پایدار با تمرکز بر پایداری اجتماعی نمونه موردی محله آخوند شهر قزوین

در معماری و شهرسازی گذشته به دلیل وجود روابط همسایگی که در فضاهای باز محله و شناختی که در بین ساکنین به وجود می آمده، محله ها دارای محیطی امن برای ساکنین بوده چرا که فضاهای باز محله ها محل ملاقات و گفتگوی شهروندان بوده و افراد در این مکان گرد هم می آمدند اما در دوران معاصر فضاهای باز شهری اغلب برای اتومبیل طراحی شده اند، که نه تنها برای ارضای نیازهای اجتماعی مناسب نبوده بلکه سبب قطع روابط اجتماعی و نادیده گرفتن سنتها و فرهنگ جوامع نیز شده است.به این جهت توجه به مسکن و محلات و به تبع آن پایداری در ابعاد مختلف در محلات ضروری می باشد.با این توصیف و لحاظ اهمیت موضوع ، در این پژوهش سعی شده است ضمن تبیین شاخص ها و معیار های مرتبط با موضوع و استفاده از روش توصیفی تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای و روش های میدانی چون مشاهده و پرسش نامه و مصاحبه به بررسی - محله آخوند قزوین به عنوان نمونه موردی پرداخته شود.نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که شاخص ها و معیار های مسکن پایدار اجتماعی در این محله از جمله امنیت در شب و ارتباطات و تعاملات میان ساکنین در وضعیت ناپایداری قرار دارد و درمقابل ساکنین حس تعلق بالایی به این محل دارند.بدین ترتیب می بایست راهکارها و پیشنهاداتی در زمینه افزایش پایداری اجتماعی در سطح این محله ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، مسکن پایدار ، پایداری اجتماعی ، تعاملات اجتماعی ، محله آخوند قزوین