بررسی اصول و مفاهیم طراحی مرکز محله در شهرهای تاریخی ایران

مرکز محلات، معرف هویت شهری، فرهنگ، ارزش تاریخی و همچنین نمادی از جایگاه شهرسازی ایرانی و زندگی جمعی درشهرهای تاریخی می باشند که از دیرباز به عنوان یک قرارگاه رفتاری در محلات حضور داشتند. اما متاسفانه محلات امروز به واسطه سرعت و شتابی که برای مدرنیزه شدن به خود گرفته اند، موجب اضمحلال این فضای شهری را فراهم آورده اند و مرکز محلات که حیات دومی برای ساکنین و مکانی برای حضور پذیری افراد محله بودند، به مرور زمان از میان بافت محلات حذف شدند. از این رو، هدف اصلی این پژوهش آن است که مفهوم، کارکرد، عملکرد و نحوه فعالیت مرکز محلات را در بافت هایتاریخی بیان کند. روش پژهش توصیفی و با تکیه بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای می باشد. نتیجه بدست آمده درصدد بیان این مطلب است که وظیفه شهرسازان است که قطب های فرهنگی و اجتماعی گذشته را دوباره مورد مطالعه و برنامه ریزی جامع قرار دهند و با شناخت معیارهای طراحی مرکز محلات به تعریف مجدد این فضاهای شهری در محلات پردازند تا امکان زندگی جمعی مطلوب برای ساکنین محلات فراهم آید

کلیدواژه ها:

مرکز محله ، مفاهیم ، اصول ، شهرهای ایرانی