بررسی اصول و ارزیابی قیمت گذاری دانش فنی برای تجاری سازی یک فن آوری

ارزشیابی و قیمت گذاری دانش فنی از جمله فعالیتهای دشوار میباشد. پیچیدگیهای مرتبط با فناوری و دانش فنی، بسیاری از سازمان های توسعه دهنده و دارنده فناوری را از قیمت گذاری علمی منصرف ساخته است. از سوی دیگر استفاده از روش های معتبر علمیبرای قیمت گذاری، این بنگاهها را بر آن داشته است تا به منظور موفقیت بیشتر در تجاری سازی دانش فنی، از چنین روشهایی استفاده نمایند. امروزه نسبت زیادی از دارایی های شرکت ها نامشهود است. سازمانهای تحقیق و توسعه مستقل که برای توسعه و تجاری سازی فناوری ایجاد میگردند مأموریت حمایت فناورانه و نوآورانه از صنایع را از طریق انجام توسعه و تجاری سازی فناوریبر عهده دارند. در راستای تجاری سازی و به بازار رسانی فناوری توسعه یافته یکی از الزامات قیمت گذاری دانش فنی میباشد. مدیران و حسابداران در تعیین ارزش دارایی های شرکت ها دچار مشکلاتی می شوند که در گذشته به ندرت وجود داشت. اکثر روش شناسی های موجود برای اندازه گیری و قیمت گذاری دارایی های نامشهود و سرمایه فکری، از درون پژوهش در حوزه هایاقتصاد، مدیریت، حسابداری، مهندسی و غیره برخواسته است. نتیجه این فرایندها دستیابی به برخی چارچوب ها و الگوهای سنجش است که برای توسعه توانمندی های بخش اقتصاد و سنجش دارایی های فکری قابل استفاده اند. تاکنون روش ها و رو کیردهای متنوعی برای قیمت گذاری دانش فنی و فناوری ارائه شده است که برخی از انها عبارتند از روش هزینه محور،روش درامدمحور،بازار محور ، روش مبتنی بر اختیار معامله، روش بلک شولز، روش درخت دوجمله ای وروش شبیه سازی مونت کارلو برخی از این روش ها کمتر مبتنی بر محاسبات ریاضی اند و به روش های کیفی موسوم هستند. برخی نیز بر پایه محاسبات ریاضی نسبتاً پیچیده ای هستند. در این مقاله، مطالعه ای درباره روش های مرسوم قیمت گذاری که نام انها ذکر گردید و نقاط ضعف و قوت هر کدام از این روش ها انجام شده است همچنین در این مقاله عوامل مؤثر بر انتخاب روش قیمت گذاری فناوری بیان شده است.