بررسی دیدگاه ناقدان احمد شوقی:مطالعه موردی عقاد و طه حسین

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 786

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUMANARTS05_050

تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1393

چکیده مقاله:

به موازات تغییر و تحولات سیاسی و تاریخی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، با تغییرات عظیمی در عرصه ادبیات مواجه هستیم؛ نوعی بازگش ت ادبی را شاهدیم که منجر به پیدایش مکتب شد که احمد شوقی از سردمداران آن به شمار می رود، در همین راستا دسته ای متاثر از فرهنگ « نوکلاسیک » را به وجود آوردند که عقاد از برجسته ترین آنان محسوب « رمانتیک » غربی به انتقاد از آنان پرداخته و مکتب می شود. طه حسین نیز به عنوان یک ادیب و ناقد برجسته در این در این دوره مشهور است. این دو ناقد عقاد و طه حسین آثار شوقی ر ادر ابعاد مختلف فلسفی، تاریخی، بلاغی، صرفی، محتوایی و غیره مورد نقد و بررسی قرار داده اند در حالیکه معیارشان بیشتر معیار غربی بود.در این مقاله محقق ضمن اشاره ای کوتاه به سیر تحول نقد در دوره های مختلف و نگاهی گذرا به زندگینامه شوقی، به نقد و ارزیابی آراء ناقدان پرداخته و به این نتیجه رسیده که بررسی عمیق آثار شوقی توسط این ناقدان بزرگ دلیل بارزی بر منزلت والای شوقی می باشد چنانکه گفته اند « دو نفر در امری به اختلاف نمی افتند مگر اینکه آن امر عظیم باشد».

نویسندگان

فاطمه حسنلوئی

دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عرب