مطالعه تجربی فرآیند شارژ سیستم ذخیره کننده انرژی حرارتی حاوی ماده تغییر فاز دهنده

ذخیره سازی انرژی حرارتی نقش حیاتی در بسیاری از برنامه های کاربردی و مهندسی دارا می باشد و روشی جذاب برای مدیریت انرژی محسوب می شود. این روش، انرژی را جهت تنظیم و کنترل اختلاف بین عرضه و تقاضای انرژی، ذخیره کرده و باعث تطابق میان تولید و مصرف انرژی شده و شرایط مطلوبی را میان انرژی در دسترس و انرژی مورد نیاز ایجاد می کند. از جذاب ترین روش های ذخیره سازی انرژی حرارتی، ذخیره سازی انرژی گرمای نهان می باشد که مزایایی همچون ظرفیت ذخیره سازی بالای انرژی در حجم کوچک و شارژ و تخلیه حرارت از سیستم در دمای تقریباً ثابت را دارا می باشد. در این مطالعه، تأثیر افزایش درجه حرارت فرآیند شارژ در یک سیستم ذخیره کننده انرژی حرارتی حاوی یک ماده آلی غیر پارافینی به عنوان ماده تغییر فاز دهنده، به صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که در این سیستم، حداکثر انرژی حرارتی ذخیره شده در حدود 240KJ/Kg می باشد و افزایش اختلاف دمایی به میزان 10 درجه سانتیگراد و یا به عبارت دیگر به میزان حدوداً 60 %، باعث 42 % کاهش در زمان انجام فرآیند ذوب، 7 % افزایش در انرژی حرارتی ذخیره شده و 84 % افزایش در میزان نرخ انتقال حرارت می گردد.

کلیدواژه ها:

ماده تغییر فاز دهنده ، ذخیره سازی انرژی حرارتی ، گرمای نهان ، انتقال حرارت