تعیین درجه توسعه یافتگی شاخص های بهداشتی_درمانی استان خراسان شمالی طی مقطع(1385و1390)

هدف اکثربرنامه ریزان درکشورهای گوناگون نیل به توسعه و هدف نهایی ازتوسعه نیز نیل به توسعه پایدار است هرمنطقه باتوجه به پتانسیلها و امکانات موجود خود میتواند ازطریق مختلف درمحورتوسعه قرارگیرد و باتوسعه دریک بخش زمینه توسعه درسایربخشها را فراهم سازد هدف اصلی ازاین پژوهش بررسی مقایسه ای سطوح توسعه یافتگی شاخص های بهداشتی و درمانی طی سالهای 1385و1390 می باشد روش پژوهش توصیفی - تحلیلی است برای گرداوری اطلاعات ازروشهای کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است دراین تحقیق با بهره گیری ازروش امتیازاستاندارد شده و با استفاده 16شاخص ازسالنامه های آماری سال 1385و1390انتخاب و پس انجام محاسبات مربوطه رتبه بندی هریک ازشهرستان با توجه به میزان امتیاز کسب شده آنها تعیین گردید نتایج حاصله نشان داد که درسال 1385 شهرستان بجنورد توسعه یافته ترین و شهرستان مانه و سملقان به عنوان محرومترین شهرستان شناخته شد و درسال 1390 نیز همانند 1385 شهرستان بجنورد برخوردارترین ناحیه با کسب امتیاز 0.5398 و شهرستان مانه و سملقان با کسب امتیاز 0.7546- محرومترین ناحیه استان را تشکیل میداده اند میتوان باارایه مکانیسم زفرصت برابربرای تمامی نواحی استان و توسعه نواحی مطابق باتوانمندی هاونیازهای جمعیتی و توجه به ظرفیت ها و پرورش پتانسیلهای طبیعی و انسانی به تعادلهای ناحیه ای درپهنه استان دست یافت

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه پایدار ، مدل استانداردشده ، شاخصهای بهداشتی - درمانی ، شاخصها