احیای موفقیت آمیزبافتهای شهری تاریخی با رویکرد مشارکتی بانگاهی ویژه به محله سرشور مشهد

محله های تاریخی دربردارنده حس چشمگیر ازمکان و حالتی خاص اند که ازتاریخچه معماری و دورنمای شهری آنها ناشی میشود احیا برای تمام بخشهای قدیمی شهر ضرورت می یابد و نه فقط آنها که سرشت و کیفیات تاریخی بارزتری دارند بااین حال هرچقدراصالت مشخصه تاریخی و حس مکان بیشتر باشد این احتمال که تلاش هایی برای حفاظت و احیا آنها صورت پذیرد قوت بیشتری می گیرد ازجمله مسائل چالش برانگیز شهرها برخورد مناسب بامیراث ارزشمند گذشته است ازدهه 1970 اهمیت مناطق و محله های تاریخی شهرها مورد ارزیابی مجدد قرارگرفته است این مقاله باتلفیقی ازروش کتابخانه ای و بررسی میدانی به بحث درمورد محله های تاریخی شهری به منظور درک روند احیای آنها می پرازد محله سرشور مشهد خود نمود عینی ازمشارکت ناخوداگاه شهروندا دراحیا بافت تاریخی شهری است درطی سالهای گذشته بافت محله دستخوش تغییرات بنیادین درساختاراقتصادی کالبدی و فرهنگی ـ اجتماعی گشته و مصداقی بارز ازمداخله مردم گرایانه جهت حفظ و بقای محله است لذا این پژوهش درگام نخست به ارایه مفاهیم نظری درراتباط احیا بافت تاریخی اشاره داردتاسرانجام به ارایه رهیافت های مناسبی درخصوص احیا بافت تاریخی محله سرشور دست یابد

کلیدواژه ها:

بافت شهری تاریخی ، فرسودگی ، مرمت شهری ، احیاء مشارکت ، بافت سرشور مشهد