ارائه راهکارهای مناسب سازی بوستانهای شهری منطبق برنیاز معلولان جسمی و حرکتی نمونه موردی بوستان حاشیه زاینده رود اصفهان

ازآنجا که انسان موجودی اجتماعی است تمایل به برقراری ارتباط با افراد پیرامون خود را دارد ازعرصه های این ارتباط برقراری ارتباط با فضای شهری است پس باید امکانات شهری برای کلیه افراد جامعه فراهم شود نابسامان بودن فضای کالبدی شهرو عدم انطباق آن با نیازها و خواسته های این گروه باعث منزوی شدن آنها میشود و دربلندمدت خسارتهای اجتماعی و اقتصادی علمی به کشور وارد می کند ازانجایی که معلولان همانند اقشار جامعه نیازمند برقراری ارتباطات اجتماعی و انسانی هستنددرعین اینکه جامعه هم نیازنمد حضور این قشر به سبب استفاده ازقابلیت ها و استعدادهایشان است اما این امر نیازهای خاصی را می طلبد تاحضور مستمر معلولان درجامعه بدون مانع و مشکل باشد لذا درپی دستیابی به اهداف این پژوهش سعی شده است وضعیت پارکهای حاشیه زاینده رود محدوده سی و سه پل و پل فردوسی و کمبودهای آن جهت استفاده ازمعلولان مورد بررسی قرارگیرد باطرح انچه نیاز واقعی است و آنچه امروز درشهراصفهان موجود است سعی شده است با تعیین راهکارهای فضای شهری و ارایه راهکارهای مناسب سازی فضای شهرهم سو با نیازهای جسمی و حرکتی معلولان به گونه هایی که ازسوی موجب تسهیل دررفت و آمد معلولان و عقبه آن افزایش بودن دراجتماع ازسوی دیگر فراهم نماید تجزیه و تحلیل وضعیت موجود نمونه مورد بررسی ازطریق دریافت اطلاعات کتابخانه ای مورد بررسی قرارگرفت و پس ازآن با استفاده ازبررسی اسنادومدارک و ایین ها و مدارک مربوط به اصول برای معلولین و روش پیمایش میدانی مستقیم به اثبات فرضیه تحقیق پرداخته شد یافت های پژوهش به موارددیگری اشاره دارد که درمقاله مشروحا با آن پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

معلولان ، مناسب سازی ، موانع فیزیکی ، موانع حرکتی ، خوداتکایی