بررسی ارزشهای زیباشناسی درطراحی داخلی بنا و تبلور آن درمعماری

علاقه انسان به تزئین و آرایش محل زندگ یاش امری تازه نیست حتی این احتمال وجود دارد که نقاش یهای دوران غارنشینی، سوای مسئله اطلاع رسانی، نقش تزئینی نیز داشت هاند. مصریان و رومیان باستان اساتید مسلم طراحی بود هاند و به زندگی مجلل و سبک پر زرق و برق تمایل داشتند. به دلیل موفقیت آنان در زمینه طراحی داخلی، حتی با معیارهای نوین هم هنوز در زمره بهترین های این هنر محسوب م یشوند. در ملل شرقی نیز علاقه به دکوراسیون داخلی زیبا کاملاً آشکار است. علاقه این ملل به زیباسازی فضای زندگ یشان است. گرچه سبک دکوراسیون داخلی شرقی با شیوه غربی آن تفاوت های بسیاری دارد. هدف زیباشناسی این است که چگونگی محیط اطراف و جایگاه شخص در محیط اطراف را به معنای واقعی درک کند. میزان امنیت، صمیمیت، شور و هیجان و آرامش موجود در یک فضا را با می توان با راهکارهای مناسب تشدید یا تضعیف کرد. هر کدام از انسان ها دارای تعلقات ذهنی و روحی خاصی هستند که پاسخگویی به نیازهای آنها در معماری داخلی اولویت قرار می گیرد، از این رو نگرشی علمی در کنار خلاقیتهای هنری مطرح شده و یکی از مسائل مهم در این زمینه ایجاد تعامل و هماهنگی بین آنها است. معماری داخلی و توجه به جزئیات و تزئینات بعد از چندین دهه سکوت و فراموشی، رویکردی دوباره پیدا کرده و جالب تر اینکه سعی می کند نمود هایی از معماری گذشته را در تلفیقی با الگوهای مدرن بیان کند؛ مساله ای که سال ها است در معماری مورد بحث و جدل قرار گرفته و تا کنون نتیجه ای حاصل نشده است. در این مقاله سعی شده است چند اصول زیباشناسی در طراحی داخلی مطرح شود و با رعایت آنها هم زیبایی و هم عملکرد در فضا را سامان دهی کنیم. روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع بنیادی نظری می باشد

کلیدواژه ها:

دکوراسیون داخلی ، زیباشناسی ، طراحی داخلی ، فضا ، معماری