بررسی اصول بنیادی معماری معناگرای ایران درطراحی مراکزآموزشی و شناخت علل تغییر آن دردوران معاصر

معماری ایران قبل از دگرگونی دارای توانمندی های قابل ملاحظه ای در طراحی و اجرای ساختمان و بافت های شهری با ارزش بوده است. بسیاری از آثار این معماری که در اقصی نقاط مملکت باقی مانده است، شاهکارهایی زیبا از فن آوری ساختمانی و ترکیب و فرم و رنگ و معنا را به نمایش می گذارند. در این پژوهش اصول بنیادی معماری ایران مورد بررسی قرار می گیرد. هدف از این تحقیق دست یابی به مفاهیم برگرفته از معماری ایران در طراحی مراکز آموزشی و شناخت علل دگرگونی آن در دوران معاصر است. در این راستا معماری ایران با بهره گیری از روش مطالعه موردی و مرور نظریات و منابع موجود مورد بررسی قرار گرفت. مطالعاتی که انجام شد ویژگی های معماری ایرانی را مشخص نمود. نتایج بررسی هایی که انجام گرفت نشان می دهد که مراکز آموزشی در دوران معاصر دارای چه ویژگی هایی بوده است و چه تغییراتی در آن ها به وجود آمده است و همچنین از نتایج حاصل از این پژوهش ها می توان بهره گرفت و به طراحی مراکز آموزشی با اصول برگرفته از معماری ایرانی پرداخت. وجود فضاهای آموزشی با معماری ایران و آموزش آن در این مراکز و تربیت دانشجویان و افراد متخصص می تواند در برطرف نمودن بحران موجود در این معماری مؤثر باشد. اطلاعات حاصل از این پژوهش ها می تواند سبب شود که از پتانسیل های معماری ایرانی در معماری امروز بهره گرفت و هویت آن را دوباره بازگرداند

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، اصول بنیادی ، مراکزآموزشی ، بحران ، هویت