بررسی عددی تاثیر دال دسترسی به عنوان ناحیه انتقال بررفتار خط ریلی درمحل آبروها

تغییر سختی قائم خط در طول محورهای ریلی موجب افزایش بارهای دینامیکی در خطوط راه آهن بالاستی می گردد. از جمله نقاطی که سختی خط ریلی بصورت ناگهانی تغییر می کند، محل آبروها و پل ها می باشد. تغییر سختی قائم در این نقاط موجب ایجاد تغییرشکل های نامتقارن، ناهمواری ریل، آسیب دیدن اجزاء خط و ناوگان و در نتیجه افزایش هزینه های نگهداری می گردد. یکی از روش های مورد استفاده جهت رفع مشکلات مذکور، ساخت دال دسترسی در اطراف سازه آبرو و پل می باشد. از طرفی شرایط زیر سازی و بستر معمولاً در محل آبروها متفاوت می باشد لذا در مقاله حاضر رفتار خط ریلی در محل آبروها با حضور دال دسترسی در شرایط بستر ضعیف، متوسط، سخت و خیلی سخت بر اساس معیارهای تغییرمکان قائم ریل، تغییرمکان قائم وسط لایه بالاست و توزیع تنش نرمال در لایه بالاست مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور مدل اجزاء محدود از خط در محل آبرو با در نظر گرفتن اجزای روسازی بالاستی (شامل ریل، زینچه، تراورس و بالاست)، سازه آبرو، دال دسترسی، خاکریز، بستر و لایه های خاکی بصورت المان های Solid مدل سازی شده است. نتایج مدل سازی عددی نشان می دهد که رفتار خط ریلی با وجود دال دسترسی نسبت به حالت عدم وجود دال دسترسی برای بسترهای مختلف بر اساس تغییر مکان قائم وسط لایه بالاست و تغییر مکان قائم ریل به ترتیب به میزان 33/13% و 14% کاهش می یابد و بر اساس توزیع تنش نرمال در وسط لایه بالاست، 83/14% توزیع تنش یکنواخت تر و مطلوب تر شده است

کلیدواژه ها:

خطوط ریلی ، بالاستی ، ناحیه انتقال ، آبرو ، دال دسترسی ، مدلسازی اجزاء محدود