بررسی عدم قطعیت درفرایند مدلسازی و پیش بینی رشد شهری با استفاده ازاتوماتای سلولی و منطق فازی مطالعه موردی شهرمشهد

توسعه شهری پدیده مکانی پیچیدهای است که به وسیلهی تعداد زیادی فاکتور غیرقطعی کنترل میشود. شرایط جغرافیایی منطقه، وضعیت اقتصادی و اجتماعی، پتانسیل رشد جمعیت، برنامهریزی شهری و تصمیمگیری مدیران از جمله فاکتورهایی میباشند که نقش مهمی در توسعه شهری ایفا میکنند. هیچ یک از این فاکتورها رفتار قطعی نداشته و بهوسیلهی منطق بولین کنترل نمیشوند. لذا وارد نمودن منطق فازی در فرایند مدلسازی باعث افزایش کارایی مدل شده و نتایج واقع بینانه تری را برای تصمیم گیرندگان فراهم میسازد. بدین منظور، با به کارگیری مدل اتوماتای سلولی فازی(FCA) توسعه یافته بر مبنای سیستم اطلاعات مکانی و ارائه مدلی قدرتمند و ساده وضعیت گسترش فیزیکی شهر مشهد از سال 2002 تا 2015 شبیهسازی شده و پس از تعیین مدل مناسب، رفتار شهری در سال 2028 پیشبینی میگردد. به این منظور ابتدا عوامل موثر(فیزیکی و انسانی) در رشد شهری و همچنین نقشه کاربری اراضی در دوره اول( 2002 الی 2015 ) جمعآوری و پردازش شده است. در ادامه قوانین انتقال مورد نظر مطابق با منطق فازی بر روی عوامل مذکور اعمال گردیده و نقشه همسانسازی تهیه میشود. سپس طی کالیبراسیون (به صورت تجربی) وزن فاکتورها برای شرکت در الگوریتم اتوماتای سلولی بهدست آمده و مطابق با عملکرد این الگوریتم مدل سازی انجام میشود. در این تحقیق از ضریب همبستگی برای اعتبار سنجی نتایج استفاده شده و در نهایت رشد شهری برای سال 2028 پیشبینی میگردد

کلیدواژه ها:

مدلسازی شهری ، عدم قطعیت ، اتوماتای سلولی فازی ، سیستم اطلاعات مکانی