بررسی امکان خلق سازه فضاکارپویا جهت دستیابی به هندسه ی چهاربعدی برپایه ی مدول Tesseract

امروزه با توجه به گرایش به سمت پویایی و انعطاف پذیری سازه و فضا، معماری وارد مرحله ی جدیدی گشته به نحوی که فضاهای ثابت، دیگر پاسخگوی نیاز معماری امروزی نمی باشند. از این رو، جهت خلق معماری که از فضا و سازه ی ثابت به سمت تحرک و انعطاف پذیری پیش رود، به ایجاد پویایی در طرح ها و خصوصاً سازه های موردنظر نیاز داریم. منظور از پویایی در سازه، توانایی تغییر تصویر از طریق حرکت اعضای تشکیل دهنده آن بدون ایجاد هرگونه ناپایداری می باشد. با توجه به تعریفی که از واژه ی پویایی شد، به نظر می رسد یکی از سازه های متداول موجود که قابلیت پویایی در آن وجود دارد، سازه های فضاکار می باشند. در این مقاله ابتدا مفاهیم ریاضی، تصویرسازی و تحقق فیزیکی هندسه های چهاربعدی معرفی شده است. سپس جهت دست یابی به یک سازه ی فضاکار پویا بر مبنای هندسه چهاربعدی، مدول پایه ی چهاربعدی Tesseract به همراه حالات مختلف محتمل خلق یک سازه فضاکار چهاربعدی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

سازه ی پویا ، سازه فضاکار ، هندسه ی چهاربعدی ، مدول Tesseract