زمینه گرایی کالبدی مطابق با اقلیم تبرستان، تحقق معماری بومی پایدار

زمینه گرایی مفهوم ورویکردی است که نه چندان نوپا که آمده است تامرهمی باشدبردرد شهرهایی که به سبب تقلید کورکورانه ازسبک ها و سلایق گوناگون دچار اغتشاش و اشفتگی شده اند یکی ازمهمترین جنبه های زمینه گرایی زمینه گرایی کالبدیست که به شدت به اقلیم هرشهر وابسته است درمقاله حاضر سعی شده تا به روش توصیفی ـ تحلیلی و استفاده ازابزار ک تابخانه ای زمینه گرایی کالبدی ایجادشده دراقلیم استان مازندران مورد بررسی قرارگیرد شکل گیری ساختمان ها برپایه و تابع اقلیم درنهایت میتواند منجر به معماری وشهری پایدار شود وابستگی و تاثیر هنربرمعماری لزوم توجه به آن را یاداور میشود و نیاز است تا باتکیه برآن سعی برافزایش کیفیت اموزش معماری درموسسات و دانشگاه ها افزایش یابد هدف ازاین پژوهش دستیابی به شهری پایدار و منبع ارامش بصری است که این مهم تحقق نمی یابد مگرباتهیه طرح های منسجم و یکپارچه ی شهری که ازباید ازطریق مسئولین امر صورت گیرد

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، معماری بومی ، تبرستان ، اقلیم