بررسی الگوی ساختاری پایانه ها به منظور دستیابی به شرایط آسایش مطالعه موردی:پایانه صفه شهر اصفهان

اقلیم و شرایط آب و هوایی نقش بسیار مهمی را در زندگی انسان ها ایفا می کند. این نقش در طراحی خانه ها و بناها و شکل دهی به سکونتگاه های انسان ها بسیار بارز می باشد. طراحی ساختمان ها براساس اصول همساز اقلیم هر منطقه علاوه بر ایجاد آسایش حرارتیدر فضای داخلی ساختمان، سبب کاهش مصرف سوخت و سالم سازی محیط زیست خواهد شد. هدف از این پژوهش بررسی تطابق و عدم تطابق معماری مدرن در طراحی، قرارگیری و کاربرد مصالح با شرایط اقلیمی حاکم بر شهر اصفهان می باشد. بدین منظور از روش اولگی که یک روش زیست اقلیم ساختمانی می باشد و متناسب با آن از داده های ایستگاه هواشناسی سینوپتیک طی دوره اماری 1591 تا1111 استفاده شده است. عناصر ارزیابی شده متناسب با این روش بیشینه و کمینه دما،بیشینه و کمینه رطوبت نسبی می باشد. نتایجاین پژوهش حاکی از آن بوده که: بیشترین رطوبت نسبی و کمترین درجه حرارت در ماه دسامبر می باشد و همچنین بیشترین درجه حرارت در ماه جولای رخ داده است. در ماه های جولای و آگوست بیشترین درجه حرارت بیشترین میزان را به خود اختصاص داده لذا استفاده از وسایل سرمایشی ضرورت می یابد. از نقاط قوت موجود در بنای پایانه صفه: استفاده از پنجره های سرتاسری در هتل ورستوران برای بهره گیری از حداکثر نور جنوب می باشد. استفاده از نمای ساده با رنگ روشن که باعث عدم جذب نور خورشید می شود. استفاده از فضای سبز کافی در جلوی بنا که باعث خنکی هوا و سایه افکنی بر روی نمای بنا می شود و هم فضایی برای نشستن مسافرین فراهم کرده اند. برای جلوگیری از ورود نور مستقیم به بنا از تیغه های عمودی و افقی استفاده شده است و همچنین با کاشت درختان باعث تعدیل هوا و کاهش دما شده است.

کلیدواژه ها:

هواشناسی سینوپتیک ، آسایش حرارتی ، زیست اقلیم ، نور جنوب