تاثیر آب بر هویت بخشی معماری باغ های ایرانی (چشمه عمارت بهشهر)

در ایران باستان آب پیامآور روشنایی و پاکی به شمار میرفت و از ارزش زیادی برخوردار بود. شاید به علت اینکه ایرانکشوری کمآب بوده، این مایع حیاتی بین ایشان قدر و منزلتی والا داشته است. آب در نزد ایرانیان نه تنها برای رفع نیازهامورد استفاده قرار می گرفته، بلکه از لحاظ معنوی و روحی نیز تاثیر بسیاری داشته است. آب با قابلیت های مختلف خودمانند حیات، تازگی، درخشندگی، پاکیزگی، رونق و رواج روشنایی، سکون و آرامش و تحرک، احساسهای متفاوت در روحو روان انسان گذارده است. به همین دلیل همواره در مکانهایی که ساخته دست بشر هستند، به صورت های مختلف برایخود جا باز کرده است.این مساله در رابطه با مکان هایی مانند پارک یا باغ بیشتر چشمگیر است. زیرا عنصر آب به عنوانیکی از زیباترین زمینه های دید و یکی از موارد تکمیلی فضای سبز مورد استفاده قرار می گیرد. روش تحقیق در این مقالهتحلیلی و توصیفی و براساس (نمونه موردی) مطالعات کتابخانه ای است . نتایج بررسی نشان می دهد نمود آب در معماریباغ به عنوان عنصری اصلی و مرکزی تلقی شده و معماری باغ در اطراف آن قرار می گیرد ، شکل دهنده و شکل پذیراست. استفاده از خنکی ، انعکاس و صدای آب به روش های گوناگون در معماری باغ ایرانی به خوبی مشهود است.

کلیدواژه ها:

نقش آب ، هویت ، باغ ، معماری