تقابل انگاره های کلی نگر و جزئی نگر در خلاقیت معماری با رویکرد پیشبرد فن معماری سنتی در قالب انگاره های معماری مدرن

امروز هیچ چیز به جاتر از حقیقت جاودانی پیامی که سنت می دهد نیست، پیامی متعلق به زمان حالی که از ازل تا ابد بوده وهست و خواهد بود. خلاقیت مهمترین شاخه هر علم و هنری محسوب می گردد زیرا به واسطه آن امری بدیع زاده می شود. خلاقیت...مفهوم غایی والاترین کلیت است که برپایه واقعیت شکل می گیرد. معماری به طور قطع و یقین،نظامی فراگیر و چند ساحتی (چندبعدی) است. معماری نه تنها نوعی هنر وحرفه است، بلکه بیانی از ذهنیت نیز هست. مطالعه روند تکامل خلاقیت معماری طی قرن بیستمالگویی را آشکار می کند که شاید بتوان آن را با نام دیالکتیک انگاره های جزئی نگر/کلی نگر معرفی کرد. این یک اصل است که وقتی قراراست یک اثر هنری بزرگ خلق شود مسائل معینی نادیده انگاشته می شوند، که اگر به هنرمند واگذاشته شود این امر موجه و ضروری است.تمام جنبه های زندگی، و نه صرفا آنچه ساخته و پرداخته ی انسان است (هنر) به اصول روحانی سنت وابسته است.هنر اساسا از مهم ترین وصریح ترین تجلی گاه های اصول سنت است. انگاره نمایانگر مجموعه ای از عقاید، نگرش ها و احساساتی است که یک شخص یا گروهیازافراد از یک واقعیت بیرونی دارند. عوامل متعددی مانند خرد گرایی وتوسعه علم وتوسعه فلسفه وبه ویژه گسترش تکنولوژی موجب تکوینمدرنیسم شد. در حقیقت ما باید یادبگیریم که با مصالح فن آوری امروز و فن و انگاره های خلاقانه سنت دیرین نیز بنایی خلق کنیم که درذهن مردم ماندگار باشد و از آن خاطره،علاقه و جاذبه تاریخی و ریشه دار به وجود آید تا از آن بنا هم مانند دیگر تعلقات انسان در طولزندگی او استفاده شود.پس معماری بیش از یک نیاز عملکردی و صنعتی انسانها، یک نیاز فرهنگی و هویتی برای آن هاست که طول عمراکثر این بناها برابر و یا حتی بیشتر از طول عمر استفاده کنندگان آن هاست.پس همواره میراثی برای آیندگان است که نشان دهندهفرهنگ و هویت زمانی مشخص است.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، خلاقیت در معماری ، معماری سنتی ، انگاره کل نگر ، انگاره جزءنگر ، فنون مدرن معماری