مکانیابی پارکینگ های طبقاتی شهر تهران; مطالعه موردی: منطقه 3 تهران

پیش بینی و تدارک فضای لازم برای وسایل نقلیه در مواقعی که از آنها استفاده نمی شود از معضلات بزرگشهرها، به خصوص کلان شهرها محسوب میگردد. کلان شهر تهران به دلیل افزایش شتابان جمعیت و توسعه افسارگسیخته خود و همچنین تولید روز افزون خودروها در این کلانشهر، با مساله کمبود مکان های مناسب برای پارکخودروها در در مناطق پرتردد مواجه می باشد. در این میان منطقه سه شهرداری تهران با رشد ناموزون و توسعه غیراصولی شهری به علت عدم تناسب بین کاربری های مختلف شهری، باعث مشکلاتی در سیستم حمل و نقل شهریگردیده است. در این منطقه عدم ایجاد پارکینگ های کافی همزمان با توسعه معابر و کاربری های شهری باعث معضلاتیدر سیستم حمل و نقل و ترافیک شهری شده است، به طوری که با اشغال معابر به وسیله توقف های حاشیه ای، ترافیکروان در منطقه را با مشکل مواجه نموده که نیاز به مکانیابی محله ای مناسب برای احداث پارکینگ های غیر حاشیه-ای را در جهت کاهش میزان توقف های حاشیه ای در این منطقه ضروری ساخته است. در این مقاله جهت بهینه یابیمکان های پارکینگ های طبقاتی، معیارهای موثر فاصله از مراکز جذب سفر، شبکه های دسترسی، ارزش ملک، ترافیک وسازگاری مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفت. سپس با توجه به انعطاف پذیری روش تحلیل سلسله مراتبی، به بررسیمکانیابی بهینه پارکینگ های طبقاتی با استفاده از این مدل پرداخته شده است. پس از شناسایی و بررسی معیارهایموثر در مکانیابی پارکینگ های طبقاتی و وزن دهی به معیارها، تمام لایه های نهایی با یکدیگر تطبیق داده شد و درنهایت بهترین مکانها برای احداث پارکینگ مشخص گردیده است.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، پارکینگ طبقاتی ، تحلیل سلسله مراتبی ، منطقه 3 تهران