تبیین اصول شهرسازی ایرانی– اسلامی و چگونگی تاثیر آن بر شکل گیری و ارتقای تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری

قدمت تمدن و فرهنگ ایران زمین و تاثیر و تاثر آن با سایر فرهنگ ها و تمدن های جهان ،واقعیتی انکار ناپذیر است.از جمله اینکه مروری بر سیر تحول در شهر های ایرانی معلوم می دارد که شهر های ایران پس از ورود اسلام به این سرزمین دچار تغییرات فراوانی نسبت به اسلاف خود شده اند که این تغییرات از سیر نگرش مردم این سرزمین در پایگاه های اعتقادی و مشربهای فکری آنان نشات می گیرد. امروزه کیفیت و کمیت فضاهای شهری به یکی از مهمترین سنجه های توسعه یافتگی در شهرها بدل گردیده است.تحکیم روابط شهروندی و افزایش سطح تعاملات اجتماعی و حضور افراد در فضاهای شهری بعنوان پشتوانه و سرمایه یک جامعه پویا و سرزنده مورد توجه بوده و می باشد.در این محیط است که فرهنگ از طریق فعالیتها و ارتباطات انسانی به جریان در می آید و ارزشها و سنت های همزیستی را عینیت می بخشد.به عبارت دیگر اصول و ارزش های فرهنگی و جهان بینی جامعه از مهمترین عوامل القاء معنا و مفهوم بر انسان می باشند که از طریق محیط و ویژگی های کالبدی و هویتی آن موثر واقع می شوند. لذا در پژوهش حاضر و در راستای هدف اصلی تحقیق، به تفصیل به بیان مبانی نظری و مفاهیم و معرفی اصول شهر سازی ایرانی-اسلامی و نیز معرفی اصول و شاخص های موثر بر شکل گیری و افزایش تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری ،با استفاده از روش های مطالعات اسنادی و منابع کتابخانه ایی پرداخته و در ادامه ضمن بررسی چگونگی ارتباط و تجزیه و تحلیل تاثیر و تاثر هر یک از این اصول و شاخص ها با یکدیگر، به جمع بندی و ارایه راهکارها و سیاست های اجرایی ،منطقی،علمی و تحقق پذیر در راستای هدف اصلی تحقیق پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

شهرسازی ، ایرانی– اسلامی ، تعاملات اجتماعی ، فضاهای شهری