سنجش معیارهای سرمایه اجتماعی در شهرهای بزرگ میانی (نمونه موردی: شهر بابل)

اصطلاح سرمایه اجتماعی در سه دهه گذشته موضوع بررسی های بسیاری در علوم اجتماعی و به ویژه در جامعه شناسی بوده است. این اصطلاح توانست در کمتر از دو دهه، ادبیات بسیار گسترده ای را به خود اختصاص دهد و به مفهومی، کم و بیش اسطوره ای تبدیل شود به گونه ای که برخی از نویسندگان آن را حتی بیش از یک کلیدواژه علمی و همسنگ یک نظریه، پنداشته اند. حال آنکه سرمایه اجتماعی کنشگر، در جامعه سنتی عبارت است از آن رفتارهای تثبیت شده یا هنجاری که کنشگر برای پایدار ساختن رابطه خود با دیگران، درونی میکند؛ و در جامعه نوین (مدرن) دربرگیرنده همه آن قابلیت ها و توانمندی هایی است که کنشگر برای رابطه برقرار کردن با دیگران به آن نیاز دارد باید به دست آورد. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی سنجش معیارهای سرمایه اجتماعی در شهر بابل با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و شیوه گرد آوری اطلاعات به دو صورت کتابخانه ای و میدانی می باشد. طبق جامعه آماری شهر بابل و با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر به عنوان نمونه اندازه گیری شده اند که با بهره گیری از نرم افزار SPSS و آزمون T تک نمونه ای شاخص های مورد نظر سنجش و ارزیابی قرار گرفته اند. آزمون T تک نمونه ای که شاخص های اعتماد، مشارکت، آگاهی و شناخت و انسجام با نتایج به ترتیب 1.258، 1.513 ، 0.576 و 0.755 نشان داد که مشارکت در حد بالاتری قرار دارد، اعتماد در حد متوسط قرار دارد، انسجام کمی از حد متوسط پایین تر واقع شده است و میزان تاثیر آگاهی و شناخت از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست

کلیدواژه ها:

جامعه نوین ، هنجارها ، سرمایه اجتماعی