بهینه سازی الگوی کشت در منطقه کازرون با استفاده از روش برنامه ریزی خطی

با توجه به اقلیم خشک و نیمه خشک ایران، آب به عنوان یکی از عوامل محدود کننده تولید، نقش مهمی در تعیین نوع و ترکیب فعالیتهای زراعی ایفا می کند . هدف از انجام این مطالعه دستیابی به الگوی بهینه کشت و تخصیص منابع کمیاب از جمله آب و تعیین تقاضای نورماتیو ( هنجارین ) آب در مزارع شهرستان کازرون می باشد . جهت تعیین الگوی بهینه کشت، از روش برنامه ریزی خطی که در رابطه با تخصیص بهینه منابع کمیاب بین فعالیتهای مختلف رقیب بکار گرفته میشود استفاده گردید . همچنین برای استخراج و تجزیه و تحلیل نتایج، از نرم افزار LINDO استفاده شده که از این طریق الگوی کشت در دو حالت کنونی ( کالیبر ه ) و بهینه، با توجه به محدودیتهای منطقه تعیین شد . برای نشان دادن رابطه قیمت - مقدار، نمودار تقاضای آب به صورت پلکانی استخراج گردید . نتایج نشان داد که کشاورزان از منابع موجود بنحو بهینه استفاده نمی کنند، به گونه ای که اختلاف سود در اجرای دو حالت کنونی و بهینه 11/5 درصد می باشد . چنانچه محدودیتهای منطقه از جمله آب، کاهش یابد، امکان افزایش سطح زیرکشت و سودآوری وجود خواهد داشت . در رابطه با وضعیت عرضه و تقاضا ، نتایج بیانگر آن است که اگر تولید محصولات بیشتر از نی از منطقه باشد، با توجه به تقاضای محدود منطقه، این محصولات دچار افت قیمت شده و تولید آنها دارای توجیه و صرفه اقتصادی نخواهد بود . لذا پیشنهاد می شود که در رابطه با بازاریابی و فروش محصولات، مسأله ایجاد یک بازار متمرکز جهت سهولت در فروش محصولات بدون حضور واسط ه ها مورد بررسی واقع شود .

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، برنامه ریزی خطی ، الگوی کشت ، تقاضای آب ، کازرون