بررسی مزیت نسبی ذرت دانه ای در الگوی بهینه کشت در استان کرمانشاه: رهیافت برنامه ریزی خطی

در این تحقیق با استفاده از روش برنامه ریزی خطی که شامل اطلاعات و آمار مربوط به شاخص کلاسیک DRC و سالهای ۸۴-۸۳ می باشد، مزیت نسبی ذرت دانه ای در ارتباط با محصولات رقیب در الگوی کشت استان کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از برآورد شاخص های مزیت نسبی نشان می دهد که ذرت دانه ای در همه شهرستان های این استان دارای مزیت نسبی است و در ۳۷/۵ % از شهرستان های این استان، سطح زیر کشت محصول ذرت دانه ای در الگوی بهینه کشت در حالت وجود تناوب و در ۵۰ % از شهرستان ها در حالت عدم وجود تناوب، افزایش یافته است. همچنین مقایسه الگوی بهینه کشت حاصل از الگو های برنامه ریزی خطی با رتبه بندی محصولات بر اساس شاخص های مزیت نسبی نشان می دهد محدودیت و میزان دسترسی به منابع، هزینه های متغیر تولید نهاده های قابل تجارت و غیر قابل تجارت و عملکرد منجر به انتقال مزیت نسبی در تولید، از محصولی به محصول دیگر می گردد. همچنین فاکتورهایی از قبیل سیاست های حمایتی،تناوب زراعی و محدودیت منابع می تواند در مزیت نسبی، ترکیب و مقدار بهینه کشت، موثر باشند.

کلیدواژه ها:

ذرت دانه ای ، روش برنامه ریزی خطی ، مزیت نسبی ، الگوی بهینه کشت ، کرمانشاه