بررسی آتشفشان ها به عنوان جاذبه در ژئوتوریسم

آتشفشان ها مکان هایی هستند که به علل مختلف فیزیکی و تکتونیکی مواد مذاب درونی زمین را به شکل گدازه های آتشفشانی، مواد پیرو کلاستیک و گازها خارج و امکان راهیابی آن ها را به سطح زمین فراهم می آورند. اگرچه مواد خروجی آتشفشان ها مانند جریان گدازه، خاکستر داغ و یا گازها و بخارات در ابتدای تشکیل جزو بلایای طبیعی هستند اما سازنده بسیاری از پدیده های زیبای روی سطح زمین اند و میتوانند به عنوان ژئوسایت سبب جذب بالای گردشگران شوند. چشم اندازهای آتشفشانی ایران حاصل فعالیت آتشفشان های مهم ایران در زمان کواترنر است که مخروط آتشفشانی و پدیده های مرتبط دیگری را نیز تشکیل داده اند که علاوه بر جنبه های آموزشی به عنوان ارزش های زیبا شناختی نیز شناخته می شوند. این پدیده ها شامل ستون های بازالتی، جریان گدازه، چشمه های آب گرم معدنی، کراترها و دهکده های آتشفشانی اند. گدازه - های طنابی ماکو، منشورهای بازالتی (دماوند و سربیشه در بیرجند)، دهانه های آتشفشانی (راین در کرمان و قروه و بیجار در کردستان) و روستاهای تیپیک ایجاد شده در سازندهای آتشفشانی مانند کندوان در تبریز، این آتشفشانها را از لحاظ جذب گردشگر با ارزش ساخته است.

کلیدواژه ها:

آتشفشان ، گدازه ، دهانه ، ژئوتوریسم ، ایران