بررسی تعامل معماری و هویت بارویکردی به بسترطراحی

خاص نگری های فرهنگی واکنشی بود که درمقابل نفوذفرهنگ جهانی متجلی گردید توجه به هویت و اصالت درمعماری که مدتهاست سبب تولید نظریات و گرایشات مختلفی ازجمله زمینه گرایی و منطقه گرایی گردیده است ازروشهای الحاقی و نمادین درسطح وحجم معماری تاروشهای تجری درایجادفضای اشنای معماری دراین مسیر مورداستفاده قرارگرفتند ازنظر معماران فضای شهری بی هویت و درتضاد با بستر محلی است رویکردهای مختلفی دربرگیرنده چالش معهماری و بسترند با نگاهی اجمالی به نظریه های زمینه گرایان و منطقه گرایی انتقادی به وجوه مشابهی برمی خوریم توجه به هویت و اصالت درمعماری که همسانی نیت و خواست آنها را می رساند آنچه آنها را ازهم متمایز می کند مقیاس آنهاست بااستفاده ازمطالعات کتابخانه ای و مقایسه راهکارهای طراحی نمونه های اجرا شده درایران به وجوه تشابهاتی درآنها پی می بریم ازجمله توجه به ویژگیهای اقلیمی بیان استعاره ای فرم و توجه به اصول معماری اسلامی ازاین شباهت نتیجه می گریم که این راهکارها میتوان برای ایجادهویت درمعماری استفاده کرد

کلیدواژه ها:

هویت ، بستر ، زمینه گرای ی ، منطقه گرایی انتقادی ، راهکارهای طراحی