نقشتحولات ریاضیات وهندسه درشکل گیری معماری ایرانی

بررسی معماری ایرانی نیازمند آشنایی با هندسه می باشد. کاربرد هندسه در معماری ایرانی به دو شکل علمی و عملی است.صورت علمی آن مبانی نظری هندسه را در بر می گیرد و صورت عملی آن شیوه های اجرایی در کنار وجود مفاهیم ذهنی،فلسفی و عرفانی است، که معمار ایرانی از آن در خلق اثر بهره برده است. اگرچه درباره ی تحول علم هندسه در تاریخ ایران، اطلاعات وسیعی در دست است، اما درباره فرآیندها و رابطه هایی که از طریق آن ها دانش نظری هندسه، به رشته ی کاربردیمعماری انتقال یافته، اطلاعات چندانی در دست نیست. در این راستا نوشتار حاضر در پی پاسخ این سوال است، که آیا میتوان رابطه ی معناداری میان تحولات هندسه و سیر پیشرفت معماری ایرانی پیدا کرد؟ لذا فرضیه ی تحقیق بر این استوار است که تحول ریاضیات و هندسه، تاثیر مستقیم بر روند معماری ایرانی داشته است. این نوشتار، از نوع نظری- بنیادین استکه هدف از آن بررسی جایگاه و نقش ریاضیات در سیر تحول معماری در دوران های متعدد است. این پژوهش از نوع تفسیری- تاریخی است که در آن داده ها و اطلاعات به روش کتابخانه ای جمع آوری شده و سعی گردیده تا از کتب مرجع و تالیفات و مقالات معتبر استفاده شود. نتایج این مطالعات از طریق تجربه ی مستقیم و بی واسطه ی پدیده ی مورد مطالعه،تبیین شده است. در این مسیر ابزار اندازه گیری، تطبیق تاریخ، علم و هنر معماری از طریق منابع موجود، در دوره های قبل و بعد از اسلام و بررسی میزان تأثیرات متقابل تحولات، بر معماری ایرانی بوده است. با توجه به یافته های تحقیق و جنبه های نظری و کاربردی آن، و اثبات صحت فرضیه، این نوشتار می تواند مبنایی برای پژوهش های آتی در زمینه ی ریشه یابی معماری ایرانی باشد.

کلیدواژه ها:

تحولات ریاضیات ، هندسه ، معماری ایرانی