تحقق پذیری معماری ایرانی- اسلامی با تأکید بر ایجاد هویت در شهرهای معاصر

ارزشها و هنجارهای اسلامی در معماری و شهرسازی روزگار اسلامی از جهاتی بسیار مورد غفلت واقع شد ه و به ویژه در بعداجتماعی و شهرسازی با اسلام ناب بسیار فاصله پیدا کرده است. یکی از گرایشاتی که در نظریه پردازی ها ی مبانی و اصول معماری پس از اسلام مطرح است، گرایشی است که توجیهات مثبتی برای گذشته و الهامگیری از آن دارد و تنشی را میان گذشته و اکنون نمیپذیرد. اگر در شهرها فضاهای عبوری اصل میشوند و بر فضای حضوری تسلط پیدا میکنند و در مجموعانسان در میان اجسام و اشیاء، منفعل، از خودبیگانه و مسخ می شود، قطعاً ناشی از رسوخ فرهنگ و باورهایی است که دیدگاههای نظری خود را بر جوامع انسانی تحمیل نمودهاند. تحقیق پیشرو با طرح سوال اصلی خود یعنی ویژگیهای بنیادی هویت اسلامی- ایرانی برای شهر مطلوب و به ویژه شهرهای جدید کدام است و با در نظر گرفتن این فرضیه که هویت اسلامی-ایرانی در معماری و شهرسازی معاصر فاقد جایگاه اصلی خود بوده، چرا که کالبد معماری و شهرسازی باید مبتنی برحکمت نظری اسلام یعنی حقمداری و واقعیت شناسی، و حکمت عملی آن یعنی عدالت مداری و مناسب سازی، توسط افراد به ارائه مطالبی در مورد جایگاه منظر شهر در تعامل انسان با محیط، ارکان ،« ذیصلاح و مجتهد در رشته خود ساخته شودهویت اسلامی یک شهر، بررسی تطبیقی محله محوری با انواع مرکزیت و... پرداخته و به نت ایجی جهت تدوین راهبردهای بنیادی در راستای تحقق پذیری هویت ایرانی- اسلامی در شهرهای جدید و ارائه راهکارها و نمودارهای طراحی می پردازد. روش تحقیق در این پژوهش، تفسیری، تحلیلی و کیفی میباشد. نتیجتا چنین دریافت می شود که رابطه نیازهای مادی وروحی انسان ها در شهر اسلامی، رابطه دنیا و آخرت است و به طور کلی مبانی و اصولی در حکمت نظری و عملی اسلام و بازتاب آن در معماری دوران اسلامی مطرح میباشد که مبتنی بر نیازهای فطری و اجتماعی انسان است و وابستگی به زمان و مکان ندارد. این اصول را باید عمیقاً و دقیقاً استنتاج و همواره در دستور کار طراحی معماری و شهرسازی قرار داد

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی- ایرانی ، شهرهای جدید ، هویت