نافه گشایی از معانی نهانی هنرو معماری اسلامی ؛ باتکیه برآموزه های نبوی

هنراسلامی همواره - به مثابه ظرف ذوقی موثری در تبیین حقایق وحیانی و متأثر از خلق شریف نبوی - مطمح عنایت کاوشگرانه ارباب اندیشه و اهالی نظر بوده است. این هنر در زمانی کمتر از صد سال توانست با استفاده از تجارب غنیهنرمندان سرزمین های مختلف ، بخصوص ایران ، و سازگار سازی آن با روح اعتقادی خویش ، به ابزارمناسبی برای نهادینه سازی مفاهیم ارزشی تمدن اسلامی تبدیل گردد. بااین همه هنراسلامی قبل ازآنکه سبک هنری خاصی باشدمولود فضایی اعتقادی وتوحیدی است. از منظر مکتب عرفان شناختی هنر، هنراسلامی ، طریقتی برای هنرمند سالکتلقی می شود تاوی بتواند به بالاترین مراتب قرب نایل آید.در این مقاله ، هنراسلامی بیش و پیش از آنکه به مثابه یک شیوه بیانی در نظرگرفته شود به عنوان یک جنبش پویای تبیینی دیده شده است؛ چرا که مبانی نظری آن از تأثرات محکم وحیانی بهره منداست ونمی توان آن را فقط مجالی برای ارایه تجربه های صرف هنری دانست. نتایج این پژوهش نشان داده است که هنراسلامی ، ثمره امتزاج آموزه های قرآنی ، خوی نبوی و استعداد ایرانی است کهاین سه در فرآیند بررسی خاستگاه های اعتقادی هنر اسلامی دیده شده است. روش پژوهشگر مبتنی برتحلیل اسنادی منابع معتبری است که به وسیله هنرپژوهان ، هنرمندان و هنرپروران با استناد به فهم استعلایی ایشان از آموزه های نبوی به رشته تحریردرآمده است.

کلیدواژه ها:

هنر اسلامی ، زیبایی ، حقیقت ، معرفت ، خیال ، شهود