ارزیابی فضاهای باز در مجتمع مسکونی آسمان تبریز با رویکرد اجتماعی - اسلامی

آدمی بطور فطری موجود اجتماعی و نیازمند روابط ناشی از آن میباشد. مجتمعهای مسکونی با توجه به ماهیت و کارکرد خود از عمومیترین فضاهای مجتمعهای زیستی در مقوله حفظ و توسعه ارتباطات اجتماعی محسوب میشوند. این در حالی است که در عصر جدید با گسترش شهرنشینی و دگردیسی نظامهای سنتی، زندگی انسانها بیش از پیش به سمت خصوصی و هستهای شدن سوق می یابد. اگر در گذشته، قلمروهای چون خصوصی و نیمه خصوصی و یا عمومی وجود داشت، در شرایط کنونی با تداخل این قلمروها و حرایم بدون تعریف سیستم جایگزین، سیاست بلند مرتبه سازی در چهار گوشه شهر بدون طراحی محوطههای مناسب اعمال میگردد. طبیعی است که با این روند، علاوه بر افزایش بیماریهای ناشی از انزوا و فردگرائی، فرهنگ و ارزش های بومی و ملی نیز دچار مسئله میگردند. این مقاله به بررسی فضاهای باز مجتمع مسکونی آسمان تبریز با رویکرد اجتماعی-اسلامی می پردازد. اهداف مشخص این مقاله ارزیابی گرهها و میدانچهها، فضاهای تجمع و مکث، فضاهای سواره و پیاده، پیشفضاهای مربوط به بلوکهای ساختمانی و موارد مشابه میباشد. راحتی در عین حفظ حریم میان قلمروهای عمومی و خصوصی به عنوان یکی از شاخصههای افزایش کیفیت تعاملات اجتماعی در این فضاها می باشد. روش این تحقیق، کیفی و ابزار آن پرسشنامهاست. گرچه از نظر سکنه افزایش تعاملات و ایجاد فضاهای مناسب در چارچوب موازین اسلامی می تواند به سلامت اجتماعیمجتمع مسکونی بیانجامد لیکن در این مجتمع بجز جنبههای زیبا شناختی، اصولی چون آرامش، خودمانی بودن، دنجی و راحتی (از جمله مهمترین عوامل و معیارهای افزایش روابط اجتماعی)، چندان مورد توجه قرار نگرفته است. بنابراین با ارتقاء و تقویت فضاهایی جمعی، فعالیتی و تفریحی، در کانون اصلی در عین حفظ محرمیت اجتماعی- اسلامی میتوان به نقاط قوت این مجتمع مسکونی کمک نمود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، فضاهای باز ، مجتمع مسکونی ، آسمان تبریز ، رویکرد اجتماعی- اسلامی