اثر بربرین هیدروکلراید بر گرایش به مصرف مجدد و گیرنده های اکسی توسین در موش های صحرایی با اعتیاد به متامفتامین

اعتیاد به متامفتامین یک نگرانی عمده برای بهداشت عمومی بوده و محرک قوی دستگاه عصبی مرکزی می باشد که عملکرد نوروترنسمیترهای خاصی در مغز را تقلید می کند و باعث آزادسازی دوپامین و سروتونین و افزایش مقدار گلوتامات در مغز می شود. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر بربرین بر کاهش گرایش به مصرف مجدد و نیز تعداد گیرنده های اکسی توسین ناشی از اعتیاد متامفتامین در موش ضحرایی صورت گرفت. در این مطالعه، 30 سر موش صحرایی نژاد ویستار انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند که شامل: شاهدف دارای اعتیاد به مت آمفتامین، دارای اعتیاد به متامفتامین که در دوره سه هفته ای خروج، بربرین هیدروکلراید را (100 میلی گرم بر کیلوگرم در روز) دریافت کردند. دو گروه اعتیادی، متامفتامین را برای دو هفته (تا دوز 12 میلی گرم بر کیلوگرم در روز) دریافت کرده بودند. سپس در پایان سه هفته ترک میزان گرایش به مصرف مجدد با گذاشتن دو بطری یکی حاوی آب و دیگری متامفتامین مورد ارزیابی قرار گرفتند و در نهایت مغز موش ها برای سنجش گیرنده های اکسی توسین در ناحیه اکومبنس و هیپوکامپ مورد رنگ آمیز ایمنو فورسانس قرار گرفت. درمان سه هفته ای با بربرین هیدروکلراید سبب کاهش معنی دار گرایش به مصرف مجدد متامفتامین و افزایش معنی دار تعداد گیرنده های اکسی توسین در ناحیه اکومبنس و هیپوکامپ نسبت به گروه فاقد درمان شد (p<0/05). تجویز بربرین هیدروکلرید به مدت 3 هفته در دوره ترک، باعثکاهش گرایش به مصرف مجدد متامفتامین و افزایش گیرنده های اکسی توسین در ناحیه اکومبنس و هیپوکامپ در معتادان متامفتامین می شود.

کلیدواژه ها:

اعتیاد ، مت آمفتامین ، گرایش مجدد به مصرف ، گیرنده های اکسیس توسین