تولید بیوفیلم و ارتباط آن با الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در میان نمونه های بالینی جدا شده از استافیلوکوکوس اوروئوس در انتقال عفونت های بیمارستانی

استافیلکوکوس اوروئوس باکتری گرم مثبت شناخته شده در انتقال عفونت های بیمارستانی است و به خاطر ایجاد اجتماع باکتریایی در سطوح معروف است. نگرانی عفونت های مرتبط با استافیلکوکوس اوروئوس رو به افزایش است که در ارتباط با یک مقاومت افزوده به آنتی میکروب های است که به طور متداول مورد استفاده قرار می گیرند. در این مطالعه شکل مقاومت آنتی بیوتیکی و تولید بیوفیلم از سویه های استافیلکوکوس اوروئوس جدا شده از سوآپ های بینی و نمونه های بالینی مورد بررسی قرار گرفت. حدود 120 نمونه اوروئوس از سوآپ بینی و نمونه های بالینی طی یکسال در بازه زمانی مارس 2017 و فوریه 2018، با استفاده از روش های مرسوم میکروبیولوژی برای شناسایی اوروئوس و تست تمایل آنتی بیوتیکی و روش انتشار دیسک (دیسک دیفیوژن) با توجه به گایدلاین CLSI جدا شده است. روش میکروتیتر پلیت برای ارزیابی توانایی تشکیل بیوفیلم توسط اوروئوس استفاده شد. استافیلکوکوس اوروئوس 55 درصد از بخش های داخلی و 20 درصد از نمونه های خونی جدا شد. الگوی تمایل بدن شکل نشان داده شده است که ریپفامین 93 درصد و پنی سیلین 92 درصد و حداقل مقاومت هم نسبت به نیتروفورانتوئین 25/1 درصد و کلرامفنیکول 5/7 درصد از نمونه های جداشده و ارزیابی شده 66 نمونه (82/5 درصد) در شرایط آزمایشگاهی گزارش تشکیل ببوفیلم آنها مثبت شود و 11 نمونه استافیلوکوکوس اوروئوس جدا شده از نمونه های بالینی تحت عنوان DMR شناسایی شدند. یافته های این مطالعه نشان داد که نمونه های بالینی استافیلکوکوس اوروئوس توانایی تشکیل بیوفیلم را دارند و این می تواند نرخ مقاومت را تغییر بدهد. با توجه به نتایج نیتروفورانتوئین به عنوان عامل آنتی میکروبی ایده آل بر علیه استافیلکوکوس اوروئوس است.

کلیدواژه ها:

استافیلوکوکوس اوروئوس ، مقاومت آنتی بیوتیکی ، عفونت های بیمارستانی ، بیوفیلم