مقایسه کارایی پروتکلهای مسیریابیDEEC وSEP ،LEACH درشبکههای حسگر بیسیم

شبکههای حسگر بیسیم شامل گرههای حسگر کوچکی هستند که توانایی حس کردن، انجام محاسبات و ارتباطات بیسیم را دارند. این حسگرها قدرت محدودی دارند و ظرفیت پردازش و ذخیرهسازی آنها مثل بازهی انتقال و منابع انرژیشان، محدود است. مدیریت مصرف انرژیگرههای حسگربه عنوان جدیترین مسئله در این حوزه مطرح است تا در نهایت به افزایش طول عمر شبکه منجر شود. از آنجایی که شبکههایحسگر مبتنی بر کاربرد هستند، یک تکنیک مسیریابی نمیتواند نیازهای همهی شبکهها را پوشش دهد. در یک ساختار سلسله مراتبی، گرههایی با انرژی بیشتر میتوانند جهت پردازش و ارسال اطلاعات به ایستگاه پایه استفاده شوند در حالی که از گرههای دارای انرژی کمتر جهت انجامعملیات حس کردن محیط استفاده میشود. بنابراین ایجاد خوشهها و اختصاص وظایف مشخصی به سرخوشهها میتواند به طور گستردهایمقیاسپذیری، طول عمر و بهرهوری انرژی شبکه را افزایش دهد. در این مقاله، تعدادی از پروتکلهای مسیریابی سلسله مراتبی به نامهایDEEC وSEP ،LEACHبررسی شدهاند که به طور خلاصه استراتژیهای گوناگون مسیریابی سلسله مراتبی مورد استفاده در شبکههای حسگربیسیم را شرح میدهند. کارایی این پروتکلها بر اساس معیارهایی نظیر دورهی پایداری، تعداد بستههای دادهای ارسالی به ایستگاه پایه و میزان مصرف انرژی شبکه با یکدیگر مقایسه شده است

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر ، مسیریابی سلسله مراتبی ، خوشهبندی