مروری بر الگوریتمهای خوشهبندی در شبکههای موردی سیاربا استفاده از اتاماتای یادگیر

شبکه های موردی بی سیم امروزه شبکههای بیسیم به دلیل کاربردهایی که دارند و همچنین سرویس هایی که ارائه میدهند، رشد چشمگیری داشته است. این شبکهها در حال توسعه سریعی هستند و سرویس های ارائه شده هممرتباً بیشتر و بهتر میشوند. فن آوری مبتنی بر تحرک، به کاربر اجازه می دهد تا ظاهراً از یک کامپیوتر به عنوان این که به صورت فیزیکی به یک شبکه متصل است، استفاده نماید، اما در حقیقت این کامپیوتر.[ بتواند به صورت آزادانه در محیط جابجا شود متاسفانه برای پشتیبانی از مکان ها و موقعیت های مختلف جغرافیایی چندین محدود کننده حمایت از سیستم وجود دارد. از جملهاین محدودیت ها می توان به مواردی مانند، وزن، اندازه، شارژر یا باطری و همچنین پایین آمدن پهنای باند ارتباطات اشاره نمود ، ازجمله شبکه های متحرک می توان به شبکه هایAd-hocاشاره نمود. شبکه هایAd-hocمجموعه ای از گره های پراکنده از نظرجغرافیایی است، که با یکدیگر از طریق بستر بی سیم ارتباط دارند شبکهAd-hocاز این نظر با شبکه های سلولی ارتباط دارد و آن این که در شبکه هایAd-hocهیچگونه چارچوب سیم کشی وجود ندارد و ارتباطات شبکه از طریق نیروی باطری ها محدود میشوند. یک نمونه کلاسیک از شبکه هایAd-hocشبکه جنگنده ها در جنگ در میدان رزم است. شبکه موردی یک سیستم توزیعشده است که از چندین گره متحرک تشکیل شده است، که دارای توپولوژی از قبل تعیین شده ای نمی باشد و کنترل متمرکزی نیز ندارد. گره ها در شبکه موردی به صورت بی سیم در روشی که خود تصمیم می گیرند با هم ارتباط برقرار می کنند[ 3]. این نوع از شبکه ها در جاهایی می توانند استفاده شوند که زیرساخت های ارتباطیوجود ندارد و یا نمی توان از آنها استفاده کرد مانند منطقه جنگی، عملیات جستجو و نجات، حوادث غیرمترقبه و... بعضی از کاربردهای شبکه های موردی می توانند دارای ابعاد خیلی بزرگ باشند، مانندشبکه های موردی نظامی. در این شبکه های بزرگ که تعداد گره های آن می تواند به هزاران گره برسد، ذخیره ی اطلاعات و جزئیات مسیریابی در گره ها باعث مشکلاتی در قابلیت گسترش شبکه می گردد. طراحی شبکه های موردی دارای چالش های منحصر بفردیاست. بیشتر آنها به دو علت می باشد، اول آنکه تمام گره ها در یک شبکه موردی، هم مبدأ و هم مقصد می باشند، به طوری کهمسیریابی را بین خود انجام می دهند و همچنین ممکن است سیار نیز باشند. در ضمن محدوده انتقال بی سیم نیز محدود است. اتصال بی سیم بین جفت گره های همسایه به محضخروج از ناحیه انتقال قطعمی شود. پیکربندی شبکه، که با مجموعه ای از اتصالات ارتباطی فیزیکی در شبکه (اتصالات بی سیم بین تمام جفت گره ها که می توانند به صورت مستقیم با همدیگر ارتباط برقرار کنند) تعریف میشود، می تواند به صورت مکرر و غیر قابل پیش بینی انجام شود. این باعث می شود که مسیر چندگامه برای هر جفت گره مبدأ و مقصد داده شده با زمان تغییر کند. سیار بودن باعث می شود که کیفیتاتصال بی سیم موجود بین همسایه ها غیر قابل پیش بینی باشد. دلیل دوم که باعث می شود طراحی شبکه های موردی بغرنج و پیچیده شود، عدم کنترل متمرکز است. تمام عملیات شبکه ای، مثل تعیینپیکربندی شبکه، دسترسی چندگانه و مسیریابی داده روی چندین مسیر چندگانه مناسب، بایستی به روش توزیع شده انجام شود