مدیریت دانش و توسعه سازمانهای آموزشی

در عصری که نظریه پردازان نامدار معتقدند قرن 21 ، میدان نبرد قدرت اندیشهها است، بهرهگیری از نیروی دانش برای دستیابی به توسعه درسرلوحه نهضت دانش بهرهوری قرار دارد. انقلاب دانش دیگر تنها چهره درون مرزی ندارد بلکه از قلمرو ملی فرا رفته و چهرهای فراملی به خود گرفته است . کشورهایی که به نام جوامع پیشرفته پویا پیشتاز افزایش ارزش افزوده به شمار میآیند برای بالا بردن کیفیت کالا و خدمات توجه بسیاری به گنجینه ملی قدرت کار ساز نیروی خلاق دانش دارند. این کشورها نظریه جهان شمول مدیریت مشارکتی و نظریه علمی شایسته سالاری را به عنوان ارکان بنیادی در تدوین استراتژی های توسعه پایدار و ارتقاء بهرهوری به کار بسته اند و در تنظیم طرح ها و سیاستگذاریهای استراتژیکی دور از همه تعلقات و تعصبات قومی عقیدتی، روی تخصص، مهارت و شایستگی متمرکز شده اند و برایتحرک آفریدن به تحولات زمان و مکان و ایجاد همافزایی، از واژه جدیدSerendipity که مفهومش بهرهگیری از ظرفیت کلیه منابع انسانی و مادی است استفاده می کنند. در این مقاله بر اهمیت مدیریت دانش در توسعه سازمانهای آموزشی تاکید شده است و مفهوم زمینه های زیربنایی، مزایا، محدودیتها و جایگاه مدیریت دانش همراه با ارائه معیارهای ارزیابی نظام دانشی توسعه سازمانهای آموزشی مورد مطالعه قرار گرفته است. در پایان به طور خلاصه راهکارهای مدیریت دانش در توسعه سازمانهای آموزشی تشریح شده همچینن وظایف، مهارتها و نقش مدیریت دانش در توسعه سازمانهای آموزشی بررسی شده است

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، دانش صریح ، دانش ضمنی ، مارپیچ دانش ، نقش. توسعه دانش