گردشگری درمناطق بیابانی و دورافتاده و لزوم توسعه این بخش درایران با نگاهی به تجارب دیگر کشورها

نقش گردشگری درتوسعه ملی و منطقه ای موضوع بحثهای علمی بسیاری بوده است و به ویژه از زمانی که کشورهای درحا لتوسعه شروع به رشد و توسعه اقتصاید خود کرده اند درسالهای اخیر با توجه به مشکلات ناشی از افزایش قیمت انرژی تورم و مشکلات اقصتادی جهانی و میزان بکاری بالا نیاز به افزایش درآمد از طریق راه های جایگزین بیش از پیش احساس می شود موفقیت بعضی از مناطق حتی بسیار دورافتاده درافزایش درآمد بخاطر عوامل متعددی بوده است ازجمله رویکردهای مشارکتی جدید برای توسعه صنعت گردشگری ایجادخطوط هوایی جدید توسعه رفت و آمدهای محلی بازارهای پیشرفته توسعه زیرساخت های مرتبط با گردشگری از جمله امکانات تفریحی و رفاهی همه و همه درموفقیت این من اطق درافزایش درآمد موثر بودها ست مسلما مهمترین گام درپیشبرد امرگردشگریشناخت ظرفیت ها و توانایی های هرمنطقه و استفاده بهینه از آنهاست دراین مقاله سعی شده است که با توجه به تجربه های دیگر کشورها درپیشبرد گردشگریدرمناطق دورافتاده و بیابانی به توسعه و پیشرفت این صنعت درکشورمان با ارایه پیشنهاداتی کمک شود.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، مناطق بیابانی ودورافتاده ، توسعه ، ایران