کاهش پیامد خشکسالی با کاشت ژنوتیپ های جو بدون پوشینه با کارایی مصرف آب بالا

از آنجا که بخش وسیعی از مناطق زراعی ایران در منطقه خشک و نیمه خشک قرار گرفته است و کمبود آب عامل محدود کننده رشد گیاهان زراعی محسوب می شود، شناسایی ارقامی که بتوانند از آب قابل دسترسشان به صورت کارآمد استفاده کنند ضروری است در این راستا به منظور بررسی کارایی مصرف آب 10 ژنوتیپ جو بدون پوشینه، آزمایشی در گلخنه دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال 1388 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام شد. تیمار های آزمایش شامل 10 ژنوتیپ جو بدون پوشینه بودند: EHBYT-85-6(G1),EHBYT-85-3(G2),EHBYT-85-9(G3),EH-87-5(G4),EH-83-16(G5),EH-83- 7(G7),EHBYT-85-5(G7),EHD-8(G8),EHBYT-85-4(G9),EHBYT-85-2(G1O) این ارقام از لحاظ ماده خشک تولیدی، آب مصرفی و کارایی مصرف آب مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که بین ژنوتیپ ها تفاوت معنی داری از نظر کارایی مصرف وجود دارد(P< 0/001) همچنین براساس مقایسه میانگین تیمارها با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن، ژنوتیپ های 5 ، 2 و 8 بالاترین میزان کارایی مصرف آب را دارا بودند و پس از آن به ترتیب ژنوتیپ های 10 ، 1 ، 4 ، 7 ، 6 ، 9 و 3 قرار داشتند.

کلیدواژه ها:

جو بدون پوشینه ، کارایی مصرف آب ، ماده خشک تولیدی ، آب مصرفی