برنامه ریزی توسعه پایدار کشاورزی در دشت میان آب شوشتر

دستیابی به توسعه پایدار نیازمند برنامه ریزی صحیح و مدیریتی هم جهت با پتانسیلهای موجود در منطقه می باشد با توجه به گستردگی دامنه فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و کاربری اراضی در زمینه های کشاورزی، صنعت و خدمات شهری و تأثیراتی که این مجموعه فعالیت ها می توانند بر محیط زیست منطقه داشته باشند، لذا برنامه ریزی توسعه کشاورزی برای منطقه دشت میان آب شوشتر لازم و ضروری به نظر می رسد. متأسفانه به دلیل عدم انجام مطالعات مناسب و عدم برنامه ریزی توسعه جهت منطقه، تاکنون استفاده هایی به شکل پراکنده و سنتی از منطقه صورت پذیرفته است. هدف از انجام پژوهش حاضر، برنامه ریزی کشاورزی جهت بهره برداری پایدار (درعین تعادل و توازن منطقه ای) از محیط زیست و منابع دشت میان آب شوشتر و استفاده بهینه از کلیه پتانسیل های موجود در منطقه و رفع عوامل محدود کننده توسعه کشاورزی می باشد تامشکلات موجود تا حد امکان کاهش یابد. جهت برنامه ریزی توسعه آتی کشاورزی در منطقه ابتدا وضعیت موجودمنطقه با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی، مورد بررسی قرار گرفت. سپس با توجه به نتایج حاصل از ارزیابی توان منطقه (4/45 درصد دارای توان جهت کاربری کشاورزی می باشد) و کمبودهای موجود در منطقه و نیازهای کنونی و آتی مشخص شده و در وضعیت موجود و همچنین محدودیتهای طبیعی منطقه و با بکارگیری داده های قبلی، برنامه ریزی توسعه کشاورزی منطقه تدوین گردید. برنامه ریزی حاضر از نظر ابعاد در سطح منطقه ای و از نظر ماهیت کیفی، سیستمی و تلفیقی (بهصورت جامع) و از نظر زمانی برنامه ریزی میان مدت و بلند مدت است. اراضی کشاورزی دشت میان آب در حال حاضر به صورت سنتی و از طریق موتورها، آبیاری و بهره برداری می شوند و فقط قسمت شمالی منطقه که 6000 هکتار وسعت دارد دارای شبکه آبیاری و زهکشی بوده که 14% از اراضی منطقه را تشکیل میدهد و سایر اراضی منطقه (86%) فاقد شبکه آبیاری و زهکشی می باشد. اراضی منطقه به لحاظ شوری، سنگینی بافت خاک و فشردگی طبیعی، حاصلخیزی کمی دارد که با احداث شبکه آبیاری و زهکشی در منطقه، مشکلات فیزیکی، خاک برطرف شده و هیچگونه محدودیت آب و خاک و رشد اقتصادی در منطقه وجود ندارد بنابراین ایجاد شبکه آبیاری و زهکشی برای تمام اراضی کشاورزی منطقه پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار کشاورزی ، برنامه ریزی ، دشت میان آب شوشتر