مفاهیم معنایی مستتر در کالبد مبنای الگوی رفتاری انسان (آموزههای تربیتی محسوس و نامحسوس در مسکن سنتی ایرانی)

تربیت فعالیتی مداوم و جامع برای رشد و تعالی و تکامل انسان چه در بعد فردی و چه در بعد اجتماعی و غنای فرهنگی و تعالی جامعه می باشد. از آنجایی که لوح دل کودک، همچون آئین های است که هر آنچه در آن بتابد، انعکاس می یابد و با هرچه آموخته شود تا ابد آمیخته خواهد ماند؛ و با این باور که تربیت از دوران کودکی و حتی قبل از آن آغاز می گردد. لذا، بدیهی است تربیت انسان، در بستری مناسب، سبب می گردد تا زمینه های لازم جهت پرورش روح و بروز خلاقیت فردی و اجتماعی ایشان بوجود آید. از این رو بایستی نیازهای تربیتی انسان را از تمام جنبه ها مورد تفحص قرار گیرد تا بتوان آیندهای بهتر و فضایی مطلوبتر برای آنها ترسیم نمود. از سوی دیگر، بایستی بر این نکته تأکید نمود که تربیت انسان در مکان مهمترین نهاد اجتماعی (خانواده) یعنی مسکن آغاز می گردد. لذا، روح و کالبد مسکن نیزدر امر تربیت تأثیر بسزایی خواهد داشت. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیلی، توصیفی، انجام تحقیقات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی و با دیدی معمارانه به تحلیل ارتباط تأثیر آموزه های دینی بر مفاهیم و رفتار انسان در دوران حضورش در مسکن ایرانی اسلامی پرداخته است. جهت نیل به این مهم، برخی از مفاهیم اعتقادی، اخلاقی و کالبدی و همچنین رفتارهای مستقل و وابسته تأثیرگذار بر تربیت انسان بصورت محسوس و نامحسوس، مورد مداقه قرار گرفته است. یافته های پژوهش حاکی از آنست که آموزه های اسلامی بودیعه نهاده شده در مسکن سنتی ایرانی اسلامی یکی از اصلی ترین منابع تأثیرگذار بر مفاهیم تربیت انسان می باشد.

کلیدواژه ها:

علوم رفتاری ، انسان ، آموزه های اسلامی ، معماری مسکن ، مفاهیم معنایی