بررسی ارتباط میان سبکهای رهبری (رهبری بصیر، مداخله گر و تحولگرا) و رضایت شغلی کارکنان استانداری زنجان

هدف پژوهش حاضر تعیین روابط متغیر های مربوط به سبک های رهبری (رهبری بصیر، تحول گرا و مداخلهگر) به عنوان متغیرهای مستقل و رضایت شغلی (کارو وظیفه، مدیریت ، سیستم انگیزشی، نحوه پرداخت حقوقو مزایا، همکاران به عنوان (متغیروابسته) می باشد و از نظر هدف کاربردی، واز نظر نحوه گردآوری اطلاعاتتوصیفی از نوع همبستگی بوده است. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی ساده برای انتخاب نمونهاستفاده شده است که شامل 130 نفر از کارشناسان، مدیران پایه و مدیران ارشد(میانی) استانداری زنجان میباشد. که حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 120 نفر بدست آمده است که به آنان نفر پرسشنامه توزیع گردیدهاست. به منظور اندازه گیری قابلیت اعتماد، از روش آلفای کرونباخ و با استفاده از نرم افزار Spss انجام گردیده است. با استفاده از داده های به دست آمده پرسشنامه مربوط به سبک های رهبری و رضایت شغلی میزان ضریباعتماد با روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که عدد 0,955 بدست آمد. پرسشنامه ارتباط سبک های رهبری ورضایت شغلی خودساخته بود که اعتبار صوری آن توسط اساتید دانشگاه مورد تأیید قرار گرفته است . تجزیهوتحلیل داده ها هم با تکنیک های آمار توصیفی (میانگین، واریانس، انحراف معیار وجداول) و هم با تکنیکهای آمار استنباطی ( آزمونهای نرمال اسمیرنف کلوموگروف، همبستگی اسپیرمن، خی دو و کروکسکال والیس)انجام شده است. یافته های پژوهش نشان داد که بین متغیرهای رهبری بصیر و رهبری تحول آفرین با رضایتشغلی کارکنان، رابطه مثبت و مستقیم و با رهبری مداخله گر رابطه منفی معکوس وجود دارد. همینطور یافتههای نشان می دهند که بین جنسیت مدیران و رضایت شغلی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد. اما بینتحصیلات و سابقه کار مدیران و رضایت شغلی کارکنان رابطه معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

رهبری بصیر ، رهبری تحول آفرین ، رهبری مداخله گر ، رضایت شغلی