بررسی تأثیر رشد دو عامل مکانیزاسیون و صادرات بر اشتغال نیروی کار در بخش کشاورز( مطالعه موردی بخش کشاورزی جنوب کشور)

هدف اصلی این مطالعه بررسی تأثیر استفاده از فن آوری نوین ماشینی در بخش کشاورزی بر اشتغال نیروی کار در این بخشاست . افزون بر آن ، چگونگی انتقال ساختاری نیروی کار در اثر رشد صادرات ، با استفاده از آزمون چو ، مورد بررسی قرار گرفتهاست . اطلاعات مورد نیاز این مطالعه بصورت سری زمانی برای دوره 1385 الی 1390 از منابع مختلف از جمله بانک اطلاعاتاقتصادی و اجتماعی کشور ، پایگاه اینترنتی ECONSTATS, FAO و مرکز آمار ایران جمع آوری شده است. به منظور بررسی ارتباط نرخ های رشد صادرات ، موجودی سرمایه واقعی ، تولید ناخالص داخلی واقعی ، تولیدات غیر صادراتی واقعی و تکنولوژیبماشینی با اشتغال نیروی کار ، در دراز مدت و کوتاه مدت ، از مدل خود توضیح با وقفه گسترش ARDL استفاده شده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که در بلند مدت نرخ رشد تکنولوژی ماشینی با نرخ رشد اشتغال نیروی کار در بخشکشاورزی دارای رابطه منفی نشان دادند . در حالی که ، دیگر متغیر های نرخ رشد تکنولوژی ماشینی و صادرات واقعی با نرخرشد اشتغال دارند . در حالی که ، دیگر متغیر ها از جمله نرخ رشد موجودی سرمایه واقعی ، تولیدات غیر صادراتی واقعی و GDPواقعی رابطه ای مستقیم با نرخ رشد اشتغال دارند . واکنش اشتغال در بخش کشاورزی نسبت به تغییر در سیاست گذاری ماهیمربوط به متغییرهای مذکور نوساناتی از سه ماه الی یک سال نشان دادند . این امر بیانگر ان است که تعدیل سیاست ها بر رویاشتغال نیروی کار در کمتر از یک سال مشاهده خواهد شد . استفاده از آزمون چو نمایانگر تأثیر مثبت و معنی دار افزایشصادرات بر انتقال نیروی کار از بخش کشاورزی است .

کلیدواژه ها:

اشتغال ، مکانیزاسیون ، فن آوری ، کشاورزی ، صادرات