تحلیل رهیافت های سازگاری بخش کشاورزی با تغییر اقلیم

اقلیم جهان در حال تغییر است و این تغییرات در قرن معاصر با سرعت بی سابقه ای ادامه خواهد یافت. با توجه بهگستره تغییرات طبیعی و فعالیت های انسانی در قرن اخیر، تغییر اقلیم را می توان به عنوان یکی از خطرهایجدی تلقی نمود که توسعه پایدار را در ابعاد مختلف زیست محیطی، سلامت انسان، امنیت غذایی، فعالیت هایاقتصادی، منابع طبیعی و ساختارهای زیر بنایی تهدید می کند. در این میان، وابستگی بخش کشاورزی به اقلیمموجب می شود که این بخش به میزان زیادی تحت تاثیر پدیده تغییر اقلیم قرار گیرد. بنابراین در صورتی کهتحقق توسعه پایدار در زمره سیاست گذاری های اصلی بسیاری از کشورهای در حال توسعه دارای اقتصاد متکیبر منابع طبیعی باشد، این کشورها می بایست بخش کشاورزی را با تغییرات اقلیمی سازگار نمایند. اهمیت درنظر گرفتن سازگاری در تحقیقات و ارزیابی های بخش کشاورزی تنها بخاطر انتخاب بهترین سیاست برای کاهشتغییرات نیست بلکه، بیشتر به منظور کاهش آسیب پذیری گروه های مختلف و در نتیجه کاهش هزینه هایاجتناب ناپذیر می باشد. بنابراین میزان یا درجه ای که بخش کشاورزی در معرض آسیب ناشی از تغییر اقلیم قراردارد به میزان مواجهه این بخش با اثرات تغییر اقلیم و توانایی آن برای سازگاری با تغییر اقلیم بستگی دارد.روش تحقیق از نوع تحلیلی-توصیفی است که اشاره به ضرورت سازگاری بخش کشاورزی و بکارگیریاستراتژ یهای مناسب نسبت به پدیده تغییر اقلیم دارد.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، بخش کشاورزی ، رهیافت های سازگاری