اثر مدیریت آخور در جلوگیری از بروز دیابت در نشخوارکنندگان کوچک

این مطالعه به منظور بررسی اثر مدیریت آخور و دفعات خوراک بر متابولیسم گلوکز وانسولین و در نهایت بروز دیابت در بزغاله های مهابادی انجام شد. تعداد 28 رأس بزغاله مهابادی (3 تا 4 ماهه با میانگین وزن اولیه 17±5kg) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 2 تیمار مورد استفاده قرار گرفتند. جیزه پایه یکسان بود و بزغاله ها با 2 تیمار، 1) دوبار در روز، 2) چهاربار در روز، به صورت انفرادی به مدت 90 روز تغذیه شدند. در روز 70 تست تحمل گلوکز وریدی بعد 20 ساعت محرومیت غذایی انجام شد. نمونه گیری از خون در زمان های 15-، 10-، 5-، 15، 10، 20، 30، 45، 60، 120، 180 انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SAS آنالیز شدند. در این آزمایش اگرجه افزایش تعداد دفعات خوراک باعث بهبود نرخ زدودگی گلوکز (CR) و زمان رسیدن به نصف غلظت حداکثر گلوکز شد هر جند تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P>0.05). افزایش تعداد دفعات خوراک باعث معنی دار شدن پاسخ به انسولین گردید. نتایج این ازمایش نشان می دهد که افزایش تعداد دفعات خوراک باعث بهبود وضعیت متابولیسم گلوکز و انسولین می گردد.

کلیدواژه ها:

تعداد دفعات خوراک ، متابولیسم گلوکز و انسولین ، نرخ زدودگی گلوکز ، بزغاله های مهابادی