بررسی فضاهای پر و خالی در نماهای شهری و تاثیر آنها بر میزان ادراک بصری (نمونه موردی: بافت تاریخی بوشهر)

نماهای شهری محل تلاقی معماری، طراحی شهری و شهرسازی می باشد که در طول زمان تحت تاثیر عوامل محیطی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شکل گرفته است و نمایانگر رابطه عمیق معماری با انسان و طبیعت می باشد. از آنجا کنم و یکی از موثرترین عوامل تاثیرگذار بر ادراک بصری می باشد و امروز شاهد بروز فاجعه در طراحی نماهای محلات امروزی هستیم و این اتفاق در حالی رخ می دهد که میراث معماری و شهرسازی ما در محلات تاریخی سرشار از نکات و الگوهای ارزشمند می باشد که شناسایی این الگوها و راهکارها می تواند چراغ روشنی به محض شروع طراحی نماهایی در محلات جدید شهری می باشد. ازآنجاکه نماهای شهری بافت تاریخی بوشهر از تلفیق هنرمندانه فضاهای پر و خالی ایجاد شده است و نماهای این بافت حلقه واسطه برون گرایی و درون گرایی معماری سنتی در میان بافت های تاریخی ایران بود این مقال در پی آن است که تاثیر فضاهای پر و خالی را بر ادراک بصری ساکنان و بازدیدکنندگان از این بافت مورد مطالعه قرار دهد. مقاله حاضر با استفاده از مطالعه و بررسی اسناد و پژوهش های موجود در گام اول و در ادامه سنجش میزان ادراک بصری جداره های شهری در بافت تاریخی بوشهر، بر مبنای شیعه پیمایش و توصیفی انجام گرفت. تحلیل داده های به دست آمده نشان می دهد غذاهای توف و خالی در نمای بافت سنتی بوشهر از نظر عابران باعث خوانایی بهتر گذرها شده و کارشناسان معماری و شهرسازی بر این اعتقاد بودند که هم نشینی فضای پر و خالی از یکدستی نمای گذر کاسته ، باعث ایجاد تنوع در نما شده است.

کلیدواژه ها:

فضاهای پر ، فضاهای خالی ، ادراک بصری ، نماهای شهری ، بافت تاریخی بوشهر