مدیریت استعداد؛ چارچوبی برای حفظ استعداد بر اساس دیدگاه قرارداد- روانی

منایع انسانی ارزشمندترین منابع سازمان ها محسوب می شوند که با تلاش همگانی و به کارگیری صحیح از آنان و دیگر اجزای سازمان می توان اهداف سازمانی را تحقق بخشید. این منابع دارای توانایی ها و قابلیت های بالقوه ای هستند که در محیط سازمانی به فعل تبدیل می شوند و دستیابی به این مهم نیازمند درک و شناخت کامل انسان ها و فراهم کردن شرایط مناسب برای کار و تلاش است . در این مقاله پس از مرور ادبیات موجود ، چارچوبی برای مدیریت استعداد پیشنهاد می گردد و در پایان راه هایی جهت بهتر اجرا شدن برنامه ها ی مدیریت استعداد ارائه می شود. در این پژوهش نخست تلاش گردیده تعاریفی جامعی از مدیریت استعداد و اهمیت آن بپردازیم و در ادامه سعی گردیده است به اینکه مدیریت استعداد چه کمکی به سازمان خواهد، چارچوب مدیریت استعداد، قرارداد روانی در شرایط و اینکه چگونه یک قرارداد نقض شده را تشخیص دهیم خواهیم پرداخت و در انتها به اینکه مفاد قرارداد روانی چگونه در نتیجه آن تاثیر می گذارد اشاره کرده ایم

کلیدواژه ها:

قرارداد روانی ، مدیریت استعداد ، کارکنان ، منابع انسانی