ارزیابی سیگنال مغزی الکتروانسفالوگرام (EEG) افرادی با اختلالات اوتیسم در مقایسه با افراد سالم و بررسی تعاملات نواحی مختلف مغزی با استفاده از تبدیل فوریه زمان کوتاه (STFT) و تابع شباهت همدوسی (Coherence)

الکتروانسفالوگرام (EEG) یکی از ابزارهای اساسی در ارزیابی و شناسایی اختلالات نروفیزیولوژیک است. اوتیسم از جمله بیماریهای نافذ (EEG) الکتروانسفالوگرام رشد در دوران کودکی است که در ارتباطات، درک و شناخت کودک اختلال ایجاد می کند. در این تحقیق از طیف اسپکتوگرام (مولفه های فرکانسی زمان کوتاه STFT) جهت تفکیک کودکان اوتیسم ( 15 نفر در محدوده سنی 6 تا 11 سال) از کودکان سالم ( 9 نفر در همان محدوده سنی) استفاده شده است. آنالیزها در پنج باند فرکانسی دلتا (0-4 هرتز)، تتا (4-8 هرتز)، آلفا (8-12 هرتز)، بتا (14-34 هرتز) و گاما (34-44 هرتز) بین دو گروه مقایسه شده اند. نتایج نشان داده اند که پروتکل ثبت سیگنال همراه با نشان دادن تصویر غریبه به صورت وارونه در باندهای فرکانسی بتا، آلفا و گاما به ترتیب 83.3%، 77.3% و 72.7% جداسازی دو گروه را در پی داشته است. از آنجا که باند بتا انعکاس دهنده فعالیت کانالهای همسایه می باشد، در این باند فرکانسی با استفاده از تابع شباهت همدوسی (Coherence) تعامل کانالهای همسایه ( 112 زوج کانال) ارزیابی شده است. نتایج نشان داده است که بیشتر نابهنجاری ها در کودکان اوتیسم مربوط به نواحی لوب پیشانی و آهیانه ای و ارتباط این نواحی با ناحیه لوب مرکزی است.

کلیدواژه ها:

الکتروانسفالوگرام (EEG) ، اوتیسم ، Coherence ، STFT