بررسی تغییرات سیگنال‌های مغزی در هنگام ریکی (Reiki)

در این تحقیق برای اولین بار سیگنالهای مغزی در هنگام ریکی ارزیابی شده است. بدین منظور سیگنالهای EEG، 30 نفر در حین اعمال ریکی در دو گروه ریکی واقعی و تقلیدی (placebo) جمعآوری شد. ویژگیهای متوسط قدرمطلق ضرایب ویولت باندها، بعد فرکتال و نمای لیاپانوف از دو مجموعه داده محاسبه گردید. در انتها مقایسه بین ویژگیها با آزمون t صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان میدهد که بعد فرکتال و نمایی لیاپانوف در گروه ریکی در مقایسه با placebo افزایش پیدا کرده و این دو گروه به میزان قابل توجهی از هم تفکیک شدند. این افزایش بیانگر زیاد شدن فرآیندهای عملکردی فعال در مغز و پیچیدگی آن در حین ریکی است. مقدار محدود بعد فرکتال و مقادیر مثبت نمایی لیاپانوف در گروه ریکی نسبت به placebo، نشان دهنده آن است که سیگنال EEG، دارای رفتاری کیاتیک است. با توجه به بررسی کانال های تاثیرپذیر در حالت ریکی می توان گفت دینامیکو پیچیدگی لوبهای Temporal و parietal در زمان ریکی گرفتن فرد تغییر میکند. همچنین در این تحقیق حالتهای احساسی سوژهها توسط معیار لیکرت (قبل و بعد از ریکی) ارزیابی شد و نشان داده شد که در مجموع ریکی در مقایسه با placebo، احساسآرامیدگی و ریلکسیشن را افزایش داده است. ،