بررسی و مقایسه ی توزیع تنش سه بعدی در روش های ثابت سازی داخلی شکستگی تیپلترال مالیولار به روش اجزای محدود

پژوهش حاضر، به بررسی و مقایسه ی دو طرح درمانی برای تثبیت شکستگی تیپ لترال مالیولار، به روش اجزای محدود می پردازد. در طرح درمانی رایج از یک پلیت یک سوم لوله ای معمولی با پنج سوراخ به همراه پنج پیچ برای تثبیت استخوان استفاده می شود. در طرح جدید ارایه شده در این پژوهش، یک سیم کششی برای بهبود عملکرد تثبیت کننده به مجموعه اضافه شده است. برای تحلیل، از مدل سه بعدی دو استخوان نازکنی و درش تنی که به وسیله تصاویر سیتی اسکن به دست آمده است، استفاده می شود و مدل های اجزای تثبیت کننده به آن افزوده می شود. پس از حل، نتایج بدست آمده برای طرح های درمانی با یکدیگر مقایسه می گردد. نتایج نشان داده است که بیشترین تنش ها، ناشی از اعمال بار فشاری-خمشی می باشد. این وضعیت تا حد زیادی در طرح درمانی دوم بهبود یافته که نشاندهنده ی تاثیر تغییر ایجاد شده بر طرح درمانی اول است. همچنین نتایج نشان داده اند که جابه جایی در محل شکستگی، در حالت اعمال بار خمشی، نسبت به بار پیچشی اندازه بزرگتری دارد که موید قابلیت جذب موثر نیروهای خمشی توسط اجزای تثبیت کننده است.

کلیدواژه ها:

استخوان نازکنی ، تثبیت ، تیپ لترال مالیولار ، روش اجزای محدود