بررسی اثر آنتی اکسیدان های مختلف بر میزان خوردگی نسوز مورد استفاده در شرکت ریخته گری تراکتورسازی ایران

به منظور دستیابی به خواص مطلوب در دیرگدازهای اکسیدی موادی تحت عنوان آنتی اکسیدان مورد استفاده قرار می گیرند. در این تحقیق خواص دیرگداز مورد استفاده در بخش ریخته گری کارخانه تراکتورسازی تبریز در حضور آنتی اکسیدانهای مختلف مورد بررسی قرارگرفته است. در تحقیق حاضر از چهار آنتی اکسیدان مختلف آلومینیم، کاربید بور، سیلیسیم و کاربید سیلیسیم استفاده شده است. خواص بعد از پختی که در مورد این دیرگدازها مورد بررسی قرار گرفته اند عبارتند از: دانسیته کلی، تخلخل ظاهری و خوردگی سطحی. با استناد بر نتایج تغییرات دانسیته نمونه های حاوی آنتی اکسیدانهای مختلف در دمای 1450 درجه سانتیگراد مشاهده می شود که نوع آنتی اکسیدان بر روی افزایش دانسیته کلی جرم موثر است. بر این اساس، آنتی اکسیدان کاربید بور بیشترین مقدار دانسیته و کمترین میزان تخلخل ظاهری را دارا میباشد. برای انجام آزمایش خوردگی از روش سرباره ایستا (ساکن) که همان تست بوته است، استفاده شده است. همچنین، نتایج آزمایش خوردگی نشان داد که بیشترین انحلال مربوط به آنتی اکسیدان آلومینیوم می باشد و نمونه 3% کاربید بور کمترین میزان انحلال را دار است. تخلخل کمتر باعث کاهش نفوذ سرباره و مذاب به داخل بدنه جرم می شود و میزان خوردگی کاهش می یابد. بنابراین دیرگدازهای حاوی تخلخل ظاهری کمتر، مقاومت بهتری در برابر نفوذ سرباره و خوردگی دارند. در این پژوهش نمونه های حاوی آنتی اکسیدان کاربید بور بهترین عملکرد را از خود نشان دادند.

کلیدواژه ها:

دیرگداز اکسیدی ، آنت یاکسیدان ، کاربید بور ، نفوذ مذاب ، خوردگی