اثر افزودن دگزامتازون بر زمان گیرش و سرعت تبدیل واکنشگرهای سیمان کلسیم فسفاتی به هیدروکسی آپاتیت

سیمان های کلسیم فسفاتی بدلیل قابلیت جذب و شرکت در فرآیند شکل گیری استخوان انتخاب مناسبی برای مهندسی بافت محسوب می شوند اما این سیمان ها فاقد خاصیت استئواینداکتیوی می باشند به همین منظور دگزامتازون به عنوان عامل استئوج نیکی به ترکیب سیمان اضافه شد ولی تا کنون اثر دگزامتازون روی خواص سیمان بررسی نشده است. در این تحقیق فاز پودری سیمان شامل ترکیبی از تترا کلسیم فسفات (TTCP) و دی کلسیم فسفات (DCPA) انتخاب شد و دگزامتازون با غلظتهای مختلف 10 و 50 و 100 نانو مولار به فاز مایع سیمان که شامل محلول آبی 3%NaH2PO4 می باشد افزوده شد. همچنین اثر افزودن دگزامتازون بر زمان گیرش و استحکام فشاری نمونه ها نیز با استفاده از دستگاه گیلمور و دستگاه اندازه گیری خواص مکانیکی مورد بررسی قرار گرفت. به منظور پیشرفت واکنش های گیرش نمونه های سیمانی ساخته شده به مدت یک روز در انکوباتور قرار گرفته و پس از آن به منظور شبیه سازی رفتار سیمان در بدن به مدت 1 و 7 و 14 روز در محلول رینگر قرار داده شدند. برای مشاهده ی نرخ تبدیل تتراکلسیم فسفات و دی کلسیم فسفات به هیدروکسی آپاتیت نانو ساختار و همچنین مورفولوژی ساختاری ایجاد شده از تکنیک XRD و SEM استفاده شد. علاوه بر آن بر اساس نتایج به دست آمده زمان گیرش سیمان حاوی دگزامتازون کاهش و استحکام فشاری آن افزایش یافته است این در حالی است که نرخ تبدیل واکنشگرها به فاز آپاتیت با افزودن دگزامتازون به ترکیب سیمان، تغییری پیدا نکرده است. همچنین مشاهدات نشان داده است که کریستالهای نانو ساختار سوزنی شکل آپاتیت با افزودن دگزامتازون به ترکیب سیمان به بلورهای ریزتری تبدیل شده اند و تعداد آنها افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

ترمیم استخوان ، سیمان کلسیم فسفاتی ، عامل استئوجنیکی ، هیدروکسی آپاتیت نانو ساختار