بررسی حس مکان در نقش و نگاره های معماری ایرانی

نقش و نگاره در معماری ایرانی که یا خود بخشی از یک بنا بوده )به عنوان نقش های کاشی کاری شده و ... در بنا وجودداشته است ( و یا معرف معماری و شهرسازی اسلامی )منیاتور های اسلامی که نحوه معماری و شهر سازی اسلامی را درخود بیان می کنند (همواره مورد توجه بوده است. می توان نقش ها و نگاره های تخت جمشید را دید و آن را با نقش ونگاره ها مساجد اصفهان مقایسه کرد بی شک نقش و نگاره در معماری ایرانی یکی از رکن های خاص است . که می توان آن را از نظر هندسی ، فلسفه وجود و زینت بخش و... بنا مشاهده کرد.اما نقش و نگاره ها ایرانی علاوه بر همه این مواردبه دلیل ریشه، تنوع ، کنش و فلسفه وجود آن باعث شده است که ما آنها را در ذهنمان از یک ظرف )جسم(بهمظروفی)روح( بی بدیل یک مکان تبدیل کنیم به گونه ای که کافی است که نقش و نگاره های یک بنا را ببینم و تصور حجمی و ذاتی آن را در بنا درک کنیم. در همین راستا تحقیق پیش رو با استفاده از تحقیقات کتابخانه ای و میدانی وبا روش کیفی توصیفی تحلیلی نقش و نگاره های ایرانی و حس مکان درون آن ها را مورد بررسی قرار داده است و به این نتیجه رسیده است که نقش و نگاره یکی از مهمترین شاخصه های بنای ایرانی هم راستا با دیگر مولفه ها معماری ایرانی معرف حس زمان و مکان است و درخور توجه بیشتر از سوی معماران و طراحان ایرانی می باشد

کلیدواژه ها:

حس مکان ، نقش و نگاره ایرانی ، فلسفه وجود ، معماری ایرانی